I will be your Lucifer ( დასრულებული)

7

ჩემი მშობლებთან ვიყავი.
მამა მისაღებში იყო ტელევიზორს უყურებდა, დედაც მის გვერდით იჯდა და მის მხარზე თავი ედო.
მათ გვერდით ვიჯექი და მათ თვალს არ ვაშორებდი.  ორიდღეა მათ სახლში ვარ. ვცდილობდი   შემეპარებინა ჩემი ორსულობა.
- როგორ   მიხვდით რომ შვილის ყოლა გინდოდათ??
ორივემ მე გამომხედეს.  არცერთი ხმას არ იღებდა. მამამ ჩაიცინა.
დედა მიყურებდა და იღიმოდა
- ყველაფერი სიყვარულით იწყება. როდესაც ვიღაც გიყვარს მას ყველაფერს მისცემ და მზად ხარ დიდი სიყვარულის სანაცვლოდ პატარა  სიყვარული გააჩინო.
- ძალიან დიდი ვიყავი შენ რომ გაჩნდი თითქმის 45 წლის.   ნამდვილად მეგონა რომ შვილი არასოდეს მეყოლებოდა  მაგრამ  შემდეგ შენ გაჩნდი.
- ქიზზზ იცოდე მალე გათხოვდი და შვილები მალე  გააჩინე  არ მინდა ჩემსავით პრობლემები შეგექმნას ორსულობაზე და იმედები გაგიცრუვდეს.

მივხვდი დედა რასაც ამბიბდა ხშირად მქონდა მოსმენილი  თუ რამდენჯერ მოეშალა დედას მუცელი და მისთვის ეს დიდი სტრესი იყო.  მეც გადავიტანე მსგავსი რამ მაგრამ გაცნობიერებული არ მქონდა და ეს ტკივილი თითქოს მალე დამავიწყდა.
-რამის თქმა გინდა???- მამამ მკითხა
- ქორწილი როდის არია?? - არ მაცადა დედამ დასრულება.
- დედა მამა- საუბარი ფრთხილად დავიწყე.
ორივემ ინტერესიანმა შემომხედა  მამა ხვდებოდა მემგონი  რის თქმასაც ვაპირებდი.
-არ მინდა რომ იმერვიულოთ. ეს ნამდვილად არ არის თქვენი სადარდებელი   იცით მე დაა ის დავშორდით თითქმის  6 თვეა.
მამას გაეცინა დედს კი გაუკვირდა
- ვიცოდი ეგ უვარგისი არ მოგეწონებოდა და გადაიფიქრებდი   კარგი გოგო ხარ. ეხლა თქვი რისი თქმა გინდა სინამდვილეში. რაღაცის თქმა გინდა  ტყუილად არ გაჩერდებოდი აქ ორი დღე.
გამეცინა.
- კარგად გიცნობ 15 წელი ერთი დღით არ მომიშორებიხარ გვერდიდან. რა ხდება თქვი.
დედას საუბარს არ აცდიდა. რომ ჩაირთო გაჩერება აღარ უნდოდა.
გამეღიმა
- არ მინდა ინერვიულოთ. ისეთი რამ მინდა გითხრათ რომ გაგახარებთ მაგრამ არ მინდა ამ სიხარულისგან ცუდად გახდეთ.
- შენც ეხლა ორაულად არი იყო- ისე თქვა  ვითიმც არაფერი და ხელი აიქნია.  ტელევიზორს შეხედა
შემდეგ გაჩერდა და დედას გახედა. ორივემ მე შემომხედეს გახარებულებმა.
-ეხლა  არ თქვა რომ???????
თანხმობის ნისნად თავი დავუქნიე და ვუღიმოდი.
ალბათ ასაკში რომ არ ყოფილიყვნენ  სიხარულისგან წამოხტებოდნენ  და დივანზე  ხტუნაობას დაიწყებდნენ.
ორივეს სიხარულის ცრელმები მოსდიოდათ.
- არც კი მჯერა.
მათ შუაში ჩავჯექი.
ორივენი მეფერებოდნენ და ძალიან ბევრს მკოცნიდნენ.  ცრემლები წამომივიდა  როდესაც მათთან ერთად ვიყავი  თავს ისევ 5 წლის ქირაზივით ვგრძნობდი.
- ჩემი პატარა გოგო უკვე გაიზარდა და მალე დედა გახდება
მამა მეფერებოდა და თავზე მკოცნიდა  -
- არც კი მჯერა  თუ ამას მოვესწრებოდი. ეხლა შემიძლია ბედნიერი მოვკვდე
- არა მამა მე მჭირდები. ჯერ პატარები უნდა ნახო
- პატარები???- დედამ გაოცებულმა იკითხა
- კი  ისინი ორნი არიან.
- ღმერთოჩემოო  ჩვენი პატარა გოგო მართალ როგორ გაიზარდა.