Tutsak

Tutsak-4. Bölüm

Bütün ekip şaşkınlıkla gelen anonsu dinliyordu Ali "abi" diyebildi sadece titreyen sesiyle Hüsnü derin nefes alıp ekibe baktı "sakin olun çocuklar" Arda gözlerinden akan yaşları silerken derin nefes alıp etrafa baktı "Ali abi doğru mu duyduk biz" Ali çaresizce Arda'ya baktı "hayır kardeşim değil o Cemal değil" çaresiz başını öne eğen Ali'nin artık dayanacak gücü kalmamıştı en sevdiği adam o şerefsizlerin elindeyken rahat edemiyordu Rıza baba ekibini bir an önce toplamalıydı "çocuklar toplanın hemen çıkıyoruz" ekip bomboş gözlerle Rızayı izlerken Engin müdür hemen ayağa kalktı "teşhise mi baba" diye sordu Rıza onaylar anlamda başını salladı ve devam etti "onun bizden başka kimsesi yok eğer Cemal ise ona son görevimizi yapmamız lazım yok değil ise de cesedin ailesini bulup teslim etmemiz lazım" dedi cümleler arasında tek bir nefes bile almadan Ali elini kalbine koyup gözlerini kapatarak derin bir nefes aldı "Cemale ne olduğunu sadece bir kişi anlaya bilir" dedi bütün dikkati üzerine toplayarak ara vermeden devam etti "benim oğlum senin torunun baba Efe Cemal abisine ne olduğunu kalbiyle hissedebilir" dedi ve ayağa fırladığı gibi garaja inerek arabasına binip Efenin yanına geldi

7 ay önce

Efe ve Ali o gün küçük bir tartışma yaşamışlardı, Rıza kendi başlarına halledemeyeceklerini görünce Efe’yle konuşup ikna etmesi için Cemal’i aramıştı. Ali Pınar ve Ayla’yı yanına alarak onlardan biraz uzağa oturmuştu, Cemal Efe’yle sanki kendi öz oğluymuşcasına güzel ilgileniyordu. Efe’de halinden her zaman olduğu gibi çok memnundu, Cemal abisiyle oynamak onunla vakit geçirmek Efe için kendi yaşıtlarıyla oynamaktan farksızdı. Cemal çocukla çocuk olucak kadar sevgiye aç bir adamdı, Efe Cemal abisinin gözlerinin içine baktı ve korkarak sordu "Cemal abi senin annen baban nerede" Cemal derin bir nefes ile karşısındaki çocuğun yüzüne baktı "onlar beni daha bebekken terk etmişler sonrada arayıp sormadılar" dedi. Efe buna anlam vermemişti "ama hangi anne baba oğlunu bırakır ki" Cemal acı bir gülümseme ile cevap verdi "ancak vicdan sahibi olmayan insan müsveddesi varlıklar çocuklarını terk eder" Efe gülümseyerek "ama benim annem ve babam beni terk etmedi di mi Cemal abi" Cemal Efeyi kucağına alıp yanağından öperek gülümsedi. "Ben senin kadar şanslı değildim aslan parçası" Cemal bakışlarını iki adım ötede oturan Ali'ye çevirdi "biliyor musun Efe baban gibi bir babam olmasını ne çok isterdim" Efe asık yüzüne gülümseme yerleştirip Ali’ye döndü "ama o beni çok üzdü Cemal abi" Cemal tatlı bir gülümsemeyle konuştu "ama seni korumak için yaptı ben dedene neden baba diyorum biliyor musun" Efe gözlerini fal taşı gibi açıp Cemale doğru baktı "nedeeennn?" Diye sordu merakla Cemal yere oturdu Efe’yi de kucağına oturttu "yıl 2004 Diyarbakır'da ki bir ilkokulda öğrenciyim o zamanlar daha senin kadar falanım işte" diye anlatmaya başladı Efenin merakla dinlediğini görünce kesmeden devam etti "şehit polis müdürü Gaffar Okkan’nın projesi emniyet kimsesiz çocuklara burs veriyor diploma törenlerine de o zamanın kıdemli emniyet mensupları katılıyor" Efenin gülen yüzü aniden asıldı "sen kimsesiz mi büyüdün" Cemal başını sallayarak devam etti "sırf deden gelicek diye ben okul birincisi olmuştum Rıza baba kim merak ediyordum" dedi gülümseyerek devam etti "yani aslan parçası baba koruma demek" Efe koşarak Alinin boynuna sarıldı "baba!"

Şimdi...

"baba neden geldin sen bu saatte" Ali çaresizce oğlunun yüzüne baktı "senden yardım istemeye geldim babacığım" Efe anlamsız gözlerle bakıyordu babasına, "ben size nasıl yardımcı olabilirim ki baba?" Ali gülümseyerek oğluna baktı "hissederek oğlum elini kalbine koy ve derin bir nefes ile odaklan Cemal abin nasıl bana onu söyle" Efe elini kalbine koyar derin bir nefes alır gözlerini kapatır. Efe bir süre sonra gözlerini açarak babasına baktı...