Unicode
ရုံးခန်းထဲတွင် စာရွက်လှန်သံတစ်ချို့နှင့် လက်တောက်ပ်မှခလုတ်ငယ်လေးများအား တောက်..တောက်ဖြင့် အသံများသာကျယ်လောင်နေခဲ့သည်။
Sohye
"ကြိုးစားလှချည်လား..နေ့လည်စာလာပို့တာပါသူဌေးရှင့်.."
Chae
"ဟုတ်ပါပြီ ဂျာကြီးဆိုရှင့်.."
ဆိုနှင့်ကျောင်းရှိအလယ်တန်းကျောင်းသူတည်းကပင်သူငယ်ချင်းတွေဖြစ်ခဲ့ကြသည်။ယခုထိသူငယ်ကောင်းတစ်ယောက်ဖြင့်လည်းကောင်း၊လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်ကောင်းတစ်ယောက်ဖြင့်လည်းကောင်း လက်တွဲနိုင်ခဲ့သည်။
Sohye
"နင်အခုတလော အလုပ်ေတွဖိလုပ်နေတယ်နော် မျက်နှာကြည့်လိုက်ရင်လည်း မှိုင်မှိုင်တွေတွေနဲ့ ဘာဖြစ်နေတာလဲယောင်း"
Chae
"နဲနဲစိတ်ကျချင်နေတယ်ထင်လို့ အလုပ်တွေဖိလုပ်နေတာ အခုတောင်တော်တော်လေးကောင်းလာပါပြီ.."
သူငယ်ချင်းအရင်းကြီးကိုလိမ်လိုက္မိတာကြောင့် လိပ်မပြာသလိုခံစားရတာကြောင့် ထမင်းတွေကိုပါးစပ်ထဲလှိမ့်ထည့်နေမိသည်။
လိမ်လိုက်တယ်!!
Roseanne Parkဆိုတဲ့မိန်းမကဒဲ့သမား။
ပြောသင့်၊မပြောသင့်စဉ်းစားတတ်တဲ့မိန်းမမဟုတ်ဘူး။
ကျွန်မလိုသူငယ်ချင်းအရင်းကြီးကိုတောင်ဖုံးကွယ်ထားရလောက်သည်ထိ သူမကဘာမဟုတ်တာတေွလုပ်ထားလို့လဲ။
Sohye
"ထမင်းမစားဘဲ ချီးစားပါလားသူဌေးရှင့်.."
ဖွီး!!
Chae
"ဘာပြောတယ် ငါထုလိုက်ရ နင်စားပါ့လား"
ထမင်းလုံးတွေထွေးထုတ်မိသွားတာကြောင့် နှုတ်ခမ်းတစ်ဝိုက်နားကို တစ်သျူးနှင့်အလျင်အမြန်သုတ်ရင်း ရေသောက်လိုက်ရသည်။
Sohye
"နင်လိမ်နေတာငါမသိဘူးထင်နေလားပတ်ချယ်ယောင်း ဘာဖြစ်နေတာလဲငါ့ကိုပြောစမ်းပါ.."
မပြောမဖြစ်တော့တယ့်အခိုက္မို့ ပြောရတော့မည်။ပြောပြလိုက်လျှင် တိုင်ပင်ဖော်ရသည်မှာလည်း နဲသည့်စိတ်ကုစားမှုလည်းမဟုတ်လှပေ။
Chae
"ဆိုဟေး ငါလေ ငါရဲ့ပထမဆုံးကိုလူတစ်ယောက်ဆီပေးလိုက္မိတယ်"
