Ad Infinitum

III

-

Chapter III: Hell

"Magkikita tayong muli, mga mga bayani."

"Orell?"

"Orell?"

"Orell?"

Unti-unting limilinaw ang aking paningin.

"Orellana!"

"Yes!" Tuluyang bumalik ang aking kamalayan. I looked up and saw Devlin, looking at me worriedly. "Sorry, what was that again?"

"I'm asking you if something happened. You look so pale. Tapos kanina ka pa tulala mula noong madatnan kita dito," paliwanag niya.

"Oh, it's just-" Iniisip ko ang mga kaganapan kanina nang 'di sinasadyang napadako ang aking tingin sa aking kaliwang braso kung saan ko sinuot ang nagbabagang armlet.

I saw that the armlet turned into a burnt scar that is tatooed in my arm.

I looked again at Devlin and an idea popped in my mind. "Devlin, can you see this?" I asked, rolling up my sleeve to show him the scar.

"Huh?" he asked, confused. "Where?"

"This!" I showed it to him again but when I looked at my arm, it was gone.

Ha? Nasa'n na yun?

"Are you messing up with me, Orell?" sabi, bigla ni Devlin.

"Why are you showing your muscles when I have my own?" He flexed his biceps in the air. "Tignan mo oh! Mas malaki at mas matigas pa kaysa sayo!" sabi niya habang bahagya itong kinakabog.

My eyes stared at him, narrowed into slits. "Are we still taking about muscles here?"

Noong nabitiwan ko na ang mga salitang iyon, agad akong nagpanic.

Bakit ko tinanong 'yun?

Hala! Baka sabihin niya kila Fierro, Lewis at Spencer, tapos baka asarin ako ng mga yon.

Naiimagine kong sasabihin ni Devlin, "Uuuuy, Bakit may nalalaman kang ganyan, Orell?" tapos itataas-taas niya yung kilay niya.

"Siguro nanonood ka ng rated x 'no?"

At guguluhin ako nang guguluhin ng apat na itlog hangga't hindi ako sasagot ng oo.

Hinihintay ko na lang na maging awkward ang paligid nang mapansin kong kumunot ang noo ni Devlin. "H-ha?"

Hindi ko alam kung matutuwa ba ako na hindi niya nakuha ang sinabi ko o mapapasapo ng ulo dahil napaka-engot talaga niya.

"Wala!" bawi ko. "Pang-matatalino lang nakakagets no'n!'

Lumayo naman si Devlin sa akin na parang may nakakahawa akong sakit. "Blegh!" pumeke siya ng pag-suka. "Edi ikaw na'ng bright! Nakakahiya naman sayo, nag-iisang scholar ng VIU."

"Tss," Sinuntok ko ang braso niya at napadaing naman siya sa sakit. "Lumayas ka nga sa harapan ko at baka makapatay ako ng hayop na endanged!"

Sa sinabi ko bigla akong may naalala. "Oo nga pala," nagtatakang napatingin ako sa kanya. "Ba't ka nga pala nandito? Ang akala ko pumunta na kayo sa location?"