YEŞİLİN KIZI ANNE-1

8.BÖLÜM ANNE YETİŞTİRİLMEYE BAŞLANIYOR

Marilla kendine özgü sebeplerden dolayı Anne’e GreGables’ta kalacağını bir sonraki öğleden sonraya kadar söylemedi. Öğleden önce çocuğu çeşitli görevlerle meşgul etti ve iş yaparken onu dikkatli gözlerle izledi. Öğlen Anne’in akıllı ve itaatkâr, çalışmaya istekli ve hızlı öğrenen bir kız olduğu sonucuna vardı; en ciddi eksikliği, bir görevin ortasında hayallere dalması ve birisi kızana veya yaptığı şey felaketle sonuçlanana kadar dünyaya geri dönmemesiydi

Anne, akşam yemeğinin bulaşıklarını yıkamayı bitirdikten sonra aniden, en kötüsünü öğrenmeye hazır bir hava ve ifadeyle Marilla’nın karşısına çıktı. İncecik, ufak tefek vücudu baştan ayağa titriyordu; yüzü kızarmış ve gözleri, neredeyse simsiyah olana kadar genişlemişti; ellerini sıkıca siktı ve heyecan dolu bir sesle konuştu. “Ah, lütfen Bayan Cuthbert, beni gönderip göndermeyeceğinizi söylemeyecek misiniz? Bütün sabah sabırlı olmaya çalıştım ama artık bunubilmemeye daha fazla dayanamadığımı hissediyorum. B. korkunç bir duygu. Lütfen söyleyin bana.”

“Sana söylediğim gibi bulaşık bezini temiz, sıcak suda yıkamadın,” dedi Marilla kararlı bir ifadeyle. “Başka soru sormadan önce git ve dediğimi yap Anne.”

Anne gitti ve bulaşık bezini yıkadı. Sonra Marilla'ya döndü ve yeniden gözlerini ona dikti. “Peki,” dedi Marilla, açıklamasını daha fazla ertelemek için bir bahane bulamayarak, “Sanırım artık söyleyebilirim. Matthew ve ben seni almaya karar verdik; yani eğer iyi bir kız olmaya çalışacak ve minnet göstereceksen. Ne oldu çocuğum, sorun ne?”

“Ağlıyorum,” dedi Anne şaşkınlıkla. "Neden olduğunu anlamıyorum. Hiç olmadığım kadar memnunum. Ah, memnuniyet doğru kelime gibi görünmüyor. Beyaz Yol’u ve kiraz çiçeklerini görünce memnun oluyorum ama bu! Ah, bu memnuniyetten daha fazlası. Çok mutluyum. Çok iyi olmaya çalışacağım. Sanırım bu çok zor olacak çünkü Bayan Thomas sık sık bana çok kötü bir çocuk olduğumu söylerdi. Ancak elimden gelenin en iyisini yapacağım. Ama neden ağladığımı söyleyebilir misiniz?”

“Sanırım çok heyecanlandın ve telaşa kapıldın,” dedi Marilla yüzünde onaylamayan bir ifadeyle. “Şu sandalyeye otur ve kendini sakinleştirmeye çalış. Korkarım ki hem çok kolay ağlıyorsun hem de çok kolay gülüyorsun. Evet, burada kalabilirsin ve biz de senin için en iyi olanı yapmaya çalışacağız. Okula gitmelisin ancak tatile sadece iki hafta kaldı, bu yüzden eylül ayında tekrar açılmadan önce başlamana değmez."

"Ben size ne diyeceğim peki?” diye sordu Anne. "Hep Bayan Cuthbert mı diyeyim? Yoksa size Marilla Teyze divebilir miyim?"

“Hayır, bana sadece Marilla diyeceksin. Bayan Cuthbert olarak adlandırılmaya alışkın değilim ve bu beni geriyor."

Anne, "Sadece Marilla demek büyük bir saygısızlık," diye karşı çıktı.

"Sanırım saygılı bir şekilde konuşmaya dikkat edersen saygısız bir şey olmayacaktır. Papaz haricinde Avonlea 'de genç - yaşlı herkes bana Marilla der. Fakat papaz bana Bayan Cuthbert der; aklına geldiği zamanlarda."

"Size Marilla Teyze demeyi çok isterim." dedi Anne özlemle. "Benim hiç teyzem ya da akrabam olmadı, büyükannem bile. Bu bana, sanki gerçekten size aitmişim gibi hissettirecek. Size Marilla Teyze diyemez miyim?”

"Hayır. Teyzen değilim ve insanlara kendilerine ait olmayan isimler vermeyi doğru bulmuyorum.

“Ama teyzem olduğunuzu hayal edebiliriz."

“Ben edemem,” dedi Marilla sertçe.

"Asla gerçekte olduklarından farklı şeyler hayal etmez misiniz?” diye sordu Anne şaşkınlıkla gözlerini açarak. "Hayır."