SAHTE AİLE

<ÖN BÖLÜM>

Orçuna kitlenmiş bakarken onun da benden farksız olduğunu farkettim. Kötüydü... Böyle bir şeyi oda söylemek veya yasamak istemiyordu. Gözlerimi ondan alıp etrafa bakmaya başladım. Sonra onu gördüm. Gelmişti... İçimdeki bütün acı, öfke, belki de biraz mutlulukla ona baktım. Bakar bakmaz yanıma gelip bana sarıldı, şu an fark ediyordum buna ne çok ihtiyacım varmış... Yanımda bi hareketlilik hissettiğimde Orçunun gittiğini anladım. Zordu, ikimiz içinde. Bunun için onu suçlayamazdım ikimizinde bu konuda yapabileceği bir şey yoktu. Ailelerimizi secemezdik. Peki ya benim ailem? Bunca yıl bana yalan söyleyen güvendiğim, inandığım ailem bana yalan mı söylemişlerdi?

Bunalıp Kayra'ya dışarı çıkmak istediğimi söylediğimde beni anlamış gibi hiçbirşey söylemeden elimden tutup beni dışarı çıkardı. Temiz hava biraz iyi gelmişti ama aklımdakileri durduramıyordum. Ağlamamı durdurmuştum ama kafamdakiler nefes almama fırsat vermiyorlardı. En son bir yere oturmak istedim ve bulduğum ilk yere attm kendimi. Kayra da benimle birlikte oturdu. Ben gökyuzüne bakarken o bana bakıyordu bense gökyüzüne... Ağlamamak için gözlerimi kırpıştırmaya başladığımda Kayra "Ağla, dedi. Akıt içindeki zehri." Ağladım ağladıkça hafifledim Kayra beni göğsüne çekip sarıldığında daha ćok ağladım.

Babamda beni böyle severdi. Babam mıydı bu gerçeği de şu an tam olarak bilmiyordum ama babamdı o benim ne olursa olsun. Eve geri geldiğimizde uyumak istediğimi söyleyip odaya girdim. Orçunun evde olduğunu biliyordum seslerden anlamıştım. Daha fazla kafamdaki düşüncelerle cebelleşmek istemeyip kafamı yastığa gömdüm. Tam uykuya dalacağım sırada kapı açıldı. Gözlerimi açmadan gelenin kim olduğunu anlamak için bekledim. Gelen Kayraydı, kokusundan belli... Bir şeyler fısıldadı ama uyku sersemi dediklerini anlayamadım.

Bu çocuğa karşı içimde dur durak bilmeyen bi sevgi oluşmaya başlamıştı. Her geçen saniye, her geçen dakika daha çok bağlanıyordum sanki ona... Birden alnımda dudaklarını hissettim ve olduğum yerde kaldım. Çok değişik hissettirmişti... Çok güzeldi... Çok farklıydı... Çok içtendi... İçimdeki bu şeyi tarif edemezken artık uykuya daha fazla engel olamadım ve rüyalara daldım.

Rüyamda hiçbirşey görmemenin üzüntüsüyle sabah yataktan kalkıp artık banyo yapmam gerektiğini fark edip banyoya girdim. Kısa bir duştan sonra dışarıya çıkacakken kıyafetlerimin olmadığını fark edip bi an duraksadım. Çıkardığım kıyafetleri geri giymeye karar verdiğim an hızlıca üzerime geçirip banyodan çıktım. Mutfağa doğru giderken evden hiç ses gelmediğini anladığımda içerileri gezmeye karar verdim. Oturma odasına girdiğimde Kayranın koltukta uyuduğunu fark ettim.

Uyuduğum odaya geri dönüp ordan battaniye alarak Kayranın yanına gittim.