"ჯანდაბა" უკან რაღაცას მივეჯახეთ და ძირს დაეცა. ზევით ჩემს ოთახში ავედით და... (ყველამ ვიცით რაც მოხდა, დეტალები არა, იმიტომ რომ პიტეის ისტორიაა)
შემდეგ დღეს რომგავიღვიძე მარტო ვიყავი, ჩავიცვი და დაბლა ჩავედი
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ყავა გავიკეთე და სამსახურში წავედი. როცა ჩემს კაბინეტთან ავედი ყვირილის ხასიათზეც კი არ ვიყავი
"ყავა" ვთქვი და შევედი, ცოტა ხანში ჩემი მდივანი შემოვიდა
"ინებეთ" მანამ გავიდოდა გავერდა "მემ კარგად ხართ?" ავხედე და დავაკვირდი
"კი" ჩავილაპარაკე და მუშაობა გავაგრძელე
"როგორც იტყვით" და გავიდა. ცოტა ხანში ტელეფონის ხმა გავიგე, როცა დავხედე პიტერი იყო
"ჰეიპრინცესა"
"როგორხარ?"
"ამმ...კარგადხარ?"
"კი"
"კარგი...? დასკოლაშირატომარხარ?"
"არმეცალა, დღესსაღამოსპარკშიშემხვდები?"
"კირათქმაუნდა"
"კარგი, ახლაარმცალია"
"კა-" გავთიშე
ტელეფონი ავიღე და ჩემს მდივანს დავურეკე
"შემოდი"
ორ წანში უკვე აკაკუნებდა
"გისმენთ"
"დღეისთვის ყველაფერი მზადაა?"
"დიახ"
"კარგია, თუ რამე ჩაფლავდება... სათითაოდ დაგხოცავთ. ახლა კი გაეთრიე"
საღამოს
პარკთან გავაჩერე და გადავედი, უკვე ბნელდებოდა, გარეთ კი არავინ იყო, პიტერი დავინახე, მოტრიალდა და როცა შემამჩნია სახე გაუბრწყინდა, ხელი დამიქნია და ჩემსკენ წამოვიდა.
"როგორ ხარ" ჩამეხუტა "უცნაური იყო დღეს რომ არ იყავი სკოლაში..."
"ამის გამო ვწუხვარ, საქმეები მქონდა"
"აბა როგორ ხარ?"
"მშვენივრდ შენ?" სიარული დავიწყეთ
"კარგად... რა უცნაურია რომ არავინ არაა, აქ ხალხი ყოველთვისაა" უპს, ეგ ჩემი ბრალია. დავდიოდით და ვლაპარაკობდით როცა უცებ გასროლის ხმა გავიფეთ
"აააა" დრამატულად დავიყვირე და პიტერს ამოვეფარე
"ნუ გეშინია, მე აქ ვარ" ხელი ძლიერად ჩამკიდა და სირბილი დაიყო, უკნიდან გვესროდნენ, მე კი ტირილი დავიწყე, უკან რაღაცას ამოვეთარეთ, მისკენ მიმატრიალა და ლოყებზე ხელი დამადო "შემომხედე, ჩჩჩ ჩემო პატარა, ყველაფერი კარგადაა, არაფერი არ მოხდება"
"პ-პიტერ"
"ჩჩჩ"
"შენს უკან კაცი დგას!" შეეტრიალდა და დაინახა რომ კაცი იარაღს გვიშვერდა
"არ გაინძრეთ"
"მე ასე არ ვფიქრობ" უცებ პიტერმა წიხლი ამოარტყა და ჩხუბი დაიყეს, შემდეგ პატარა რაღაც ამოიღო უფებ კი მისი ფორმა ეცვა. ყველა დაახლოებით 1 წუთში გათიშა და ჩემთან მოვიდა, ნიღაბი მოიხსნა და მიყურებდა
"შ-შენ... შენ სპაიდერმენი ხარ"
"სნოუ ვთხოვ მომისმინე კარგი? გთხოვ-"
"არა!"
"მისმი-"
"არ მომიახლოვდე" თავზე ხელები დავილაგე " მე-მე დრო მჭირდება, ცოტა დრო მომეცი"
"მე..."
"არავის ვეტყვი" წავედი და მნქანაში ჩავჯექი. ტელეფონი ავიღე და დავრეკე "ყველაფერიგამოვიდა"
