MEMOIRS OF TOMORROW (time series #1)

CHAPTER 4

Our class went smoothly, as usual we went to our spot. While waiting with them, I saw someone familiar coming to this area.

At nang mahagilap ko na it was Jeshian. What is he doing here.

"Hii.." bati niya at may inabot saking isang box.

"JESHIAN, WHAT ARE YOU DOING HERE?" tinanong ko na kaagad at nagtataka ako kung bakit siya narito.

"WE ARE THE EXCHANGE STUDENT FROM CALVAR ACADEMY, YOU DON'T HEARD THAT?"

Nagulat ako ng marinig iyon, wala namang sinabi ang school ni-isang news walang nakarating sa'min.

"ARE YOU ALONE HERE?"

"UH, NO I AM WAITING.. OW HERE THEY ARE" sabay kaway ko sa dalawa.

Tinignan naman ito ni Jeshian, at ang dalawa naman nagtaka kung sino ang kasama ko.

Nang maupo, walang ni-isa sa kanila ang nagsalita. Ultimo si Donny hindi man lang umimik.

"UH, GUYS WHAT DO YOU WANT TO EAT? I'LL ORDER" pagbasag ko sa katahimikan.

"NO, YOU SIT HERE I'LL GO" pagpigil sakin ni Donny.

Hindi parin nagsasalita ang dalawa, wala namang namumuong tensyon pero hindi ko alam kong bakit hindi sila nagkakausap.

"HMMM GUYS, AREN'T YOU GOING TO TALK? BAKIT ANG TATAHIMIK NIYO" wika ko habang tinitignan silang dalawa.

"WHO IS THIS GUY KEYKEY?" tanong ni Kefer sa mahinahon na boses.

"I'M HER BOYFRIEND, AN EXCHANGE STUDENT FROM CALVAR ACADEMY. EXPECT ME TO BE HERE ALWAYS SINCE STARTING TODAY I'LL BE ONE OF THE STUDENT HERE." sagot naman ni Jeshian.

"I DIDN'T KNOW YOU HAVE A BOYFRIEND...." hindi ko alam ngunit nahihimigan ko ang malungkot na tono sa boses ni Kefer ng sinabi niya ang mga iyon.

"HEY, SHUT UP JESHIAN I STILL CAN'T BELIEVE MAY JOWA AKO. SO PLEASE YOU KNOW MY SITUATION RIGHT?" wika ko naman.

Naging malungkot din ang expression ni Jeshian ng sinabi ko yun. Hindi ko naman alam ang gagawin ko, at totoo naman wala talaga akong maalala na may jowa ako. That was a fuckening 3years ago, in that years I am just sleeping in the hospital without any idea what's happening in my surrounding. Hanggang ngayon nag a-adjust parin ako.

Dumating na si Donny dala-dala ang mga pagkain namin. Hindi ko inexpect na meron din kay Jeshian, akala ko galit si Donny kay Jeshian at hindi man lang nakibo simula kanina pag dating nila.

"THANKS DUDE" pagpapasalamat ni Jeshian nang bigyan ito ni Donny ng pagkain.

Maya-maya nagulat nalang ako at nagsuntukan ang dalawa. Napatayo ako, at ang mga tao sa palagid nagulat din.

"DUDE, I MISS YOU!" sabay yakap ni Donny kay Jeshian.

Para akong aatakihin sa puso, ang lakas kaya ng suntok. Pero teka-

"MAGKAKILALA KAYO?" gulat na tanong ko habang ang dalawa nag yayakapan parin. Si Kefer naman ay walang pakealam sa kanyang paligid. Nagsisimula na itong kumain.

"HIS MY CHILDHOOD BUDDY KEYKEY, HOW ABOUT YOU? HOW DO YOU KNOW DONNY?" tanong ni Jeshian sakin habang kinakapa ang braso kung saan sinuntok ni Donny.

"DUDE, THAT WAS TOO HARSH. MASAKIT" dagdag pa niya.

"HIS MY ROOM-MATE" sagot ko at umupo na. Kinuha ko na din ang foods ko at nagsimulang lantakan ito. Nagulat lang ako for nothing.

Tahimik lang si Kefer habang kumakain kami, kinakausap ni Donny at tanging tango lang ang tugon.