Yılın son vizesi de geçmişti artık. Sadece yorgundu...
Çok yorgundu..
Çocukluğundan beri var olan ailevi problemlerine ne kadar alışmış gibi olsa da hep yaraydı onda.
Bütün mutlulukları sahte, bütün üzüntüleri ise dibine kadar gerçekti.
Rüzgâr saçlarını okşadıkça yorgun bedenini boşluğa bırakma hissi geliyordu içinden. "Hayır!" Dedi içinden endişe ile, şuan zamanı değildi. 2 gündür yemek yemek dahi gelmemişti içinden. Sadece düşünüyor, düşündükçe boğuluyordu.
Ağırlaşmış bulutlar,hafif rüzgar ve hırçın dalgalar ile beraber daha fazla dayanamayarak gözüne kestirdiği ilk banka kendisini attı.
Kafasını gökyüzüne doğru kaldırdı, uçuşan martılara baktı, gözlerini kapatarak rüzgârı tüm bedeninde hissetti.
Aklında tek bir soru vardı, neden ben?
Bütün sorular kafasından geçmeye başladı birer birer;
Neden düzgün bir hayatım, ailem, dostum yok? Neden mutsuzum, neden hiç bir başarım yok?
Midesi tekrar bulanmaya başladı bu sefer dayanamayarak birden öne doğru irkilerek kusmaya başladı, önünde ona birşeyler söylemeye çalışan, bağıran adam da dahil hiçbir şey duymuyordu,görüntüler bulanıklaşmaya başladı ve şuan olmaz dediği şey başına geldi...
Vücüdu bu kadar strese,üzüntüye ve kendini bu kadar çaresiz hissetmesine, içinde verdiği savaşa kısa süreli de olsa yenik düşmüştü.
Gözlerini yavaş yavaş aralamaya başladığında ise birbirine giren ışıklar ve beynini tırmaladığını hissettiği yoğun,gürültülü sesler vardı.
Başının çok ağrıdığını hissetti ve tekrar uyumaya karar verdi.
Tüm gece onun başında bekleyen biri vardı o görmese, bilmese bile. Doktorlara ve hemşirelere onu soran, bütün hastane masraflarını karşılamış ama onun adından başka bir şeyini bilmeyen biri vardı.
Bayılmasının üzerinden 15 saat geçmişti, hemşireler gelip gözlerini kontrol ederken irkilerek uyandı. Şaşkın bir şekilde etrafa bakınmaya ve mırıldanmaya başladı. Sol tarafında tanımadığı bir adam, başında ise iki tane hemşire vardı.
Hemşireler solundaki tanımadığı adama dönüp 24 saat dolduktan sonra çıkabileceklerini söyledi. O işe şaşkın şaşkın etrafına bakınıyordu.
Hemşireler dışarı çıktıktan sonra yaklaşık 2 dakika kadar adamı süzdükten sonra sorması gereken o soruyu sordu
-Sen kimsin?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Son Kez
Novela Juvenil"iki insanın birbirini çok sevip ayrılmak zorunda kalmalarından daha acı ne olabilir?"
