Wysoko nad Pacyfikiem

Rozdział VI: zakończenie

         Kiedy otworzyłem oczy zdałem sobie sprawę z tego, że nie jestem już w swoim XF-82. Leżałem w wygodnym łóżku, w pokoju z białymi ścianami. Obok mnie stała mała szafka, a na niej lampka nocna i szklanka wody. Chciałem złapać tą szklankę, ale gdy tylko ją podniosłem, wyślizgnęła mi się z ręki i spadła na ziemię roztrzaskując się na setki kawałków. Nagle do pokoju wbiegła grupa osób: jakaś pielęgniarka, Helen i przede wszystkim Tanner.

- Co się stało? - spytałem.

- Zaliczyliśmy twarde lądowanie – odpowiedziała z uśmiechem Helen.

- Kurde... A gdzie XF-82?

- Służy obecnie przy eskorcie bombowców nad tereny ZSRR – powiedział Tanner.

- Co? Po co miałyby latać do Rosjan? Jesteśmy przecież sojusznikami – zaśmiałem się.

Wszyscy spojrzeli po sobie z ociupiną niepewności. W końcu odezwał się Aiden.

- Cóż... Świat się zmienia. Czasami gdy z przyjacielem pokonasz swojego wroga, to dochodzi do tego, że sami stajecie się wrogami...

- Jak długo spałem? - wypaliłem po chwili.

- Długie trzy lata – szybko odpowiedziała Helen.

* * * * *

Od tamtej pory moje życie bardzo się zmieniło. Co prawda po wybudzeniu się ze śpiączki musiałem przejść na specjalną dietę, by nabrać masy mięśniowej, ale nie to jest najważniejsze. Po zezwoleniu lekarzy wróciłem do lotnictwa wojskowego i latałem na XF-82 (które zostały przemianowane w 1946 na F-82) aż do czasu wycofania ich ze służby. Helen bo zakończeniu lotów na F-82 wróciła do domu, a ja przesiadłem się na nowocześniejsze myśliwce odrzutowe i latałem aż do 1970. W swoim życiu spotkałem masę ludzi, przelatałem tysiące godzin na różnych samolotach, ale już wtedy było coś nie tak. To nie było to samo co pod koniec '45, kiedy dowodziłem własnym kluczem. Nie potrafiłem się przyzwyczaić do nowych ludzi i cięższych odrzutowców. Mimo to często spotykałem się z przyjaciółmi z klucza XF-82 i wspominaliśmy dawne czasy, kiedy byliśmy świetnym zespołem. Chcę przez to powiedzieć, że nie wszystko co się kończy jest stracone na zawsze. Że osoby, które wydają się irytujące i buntownicze mają w sobie coś takiego jak uczucia i troska.