Bazen içimize bir öküz oturur ya bir haberi aldıktan sonra bir yazışmadaki ağır kelimelerden sonra. İçimzde olan o ağır fırtına esnasında. O zama kimse ne yapacağını bilemez. Bazense öyle bir şey olur ki hayatın tersi düzünden daha iyi gelir. Aslıda hayat kötü değil bizim hayatımız kötü. Bir kum saatindeki son kum tanesi gibi, uçurumun kenarındaki ağaç gibi ve ağacın ucundaki kartal yuvasında hayatta kalmaya çalışan yavrular gibi; yarım kalan bir cümle, satır sonundaki son harf gibi, o ağzımızdan çıkan son hece ve gönlümüzdeki son bahar gibi. Bazen ağlamak kaçış yolu gibi gelir ama kaçış yolu yoktur bunu ağlafıktan sonra sorunlar gitmeyince ancak fark ederiz. Sürekli gülmeye çalışır yapma bir insan oluruz, insanalr yapmacık gülüşleri fark etmez biz kendimizi anlarız yapmacık olduğumuzu. Kendimizden tiksiniriz yapmacık bir insan olduğumuzda ama depresif olunca da insanalr bizden tiksinir. Bunun da bir kaçışı yoktur tıpkı o son kum tanesi, o yavru kuşlar, o cümle, o harf, o hece, o son bahar gibi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
günlük olarak kullanıcam
ChickLitBu bir günlüktür hissettiklerimi yazıcam nasıl hissediyorsam onu yazıcam yargılamazsanız sevinirim. Her gün yeni bir şeyler yazmam belki bana yeni bir şey yazmam için baskı uygulamayın. Zaten bir günlük gibi kullanıcağımı söylemiştim.
