günlük olarak kullanıcam

sevgili günlük;

Her şey üst üste geldi. Okulda olan şeyler, aile içi baskılar , zorbalıklar ve daha bir çok şey. Düşüncelerim artık çok ağırlaştı düşüncelerimi bile kaldıramıyor artık beynim. Hiç bir zaman yaşadıklarımı sorunalrımı dertlerimi anlatabilen birisi olmadım. İnsanalrı dinleyip onların yaşadıkalrını da kendime yük bildim. Onlara kafa yorarsam kendi sorunlarım yok olur sandım. Yanıkdım. Bir şarkı dinlerken bile düşünmekten kaçamıyorum. Uyurken bile düşünmekten kaçamıyorum. Sanırım bu düşünmek kaçınılmaz bir şeymiş. Ama çok düşünürsem delirmekten korkuyorum. Bazen bipolar bozukluğum olduğundan şüphe ediyorum. Bir şarkıyı dinlerken bir anda gözlerim dolup bir anda gülümsemeye hatta kahkaha atmaya başlayabiliyorum. Bir olay yaşadıktan sonra olan bir şey olduğunu düşünüyorum ama bu denli büyük bir olay yaşadığımı düşünmüyorum. Hayatımıza hep bu şekilde devam ediceksek ölmeyi yeğlerim. Genel olarak ölmekten korkan birisi değilim. Veya acı çekmekten zaten sinirden ellerimi tırnaklarımı ve kafa derimi yeteri kadar öldürüp parçalıyorum. Sadece öldüktem sonra tekrar dirilmekten korkuyorum. Aslında çok korkak birisi olduğumu düşünüyorum. Bir insan ne kadar çok eşyden korkabilir ki? Demeyin. Korkabilir hem de öyle bir korkarki şaşırır kalırsınız. Mesela ben insanlardan korkuyorum bana hiç yararı dokunan bir insanla karşılaştığımı düşünmüyorum. Ben bebeklerden korkuyorum oyuncak bebeklerden herkes babası veya annesi veya deper verdiği biri tarafından küçük yaşta bile olsa bir oyuncak bebeğe sahip olmuştur. Benim de oldu. Hatta o zamn benim için o kadar değerliydi ki ona gerçek gibi bakardım tam 4 yıl boyunca o şekilde bakmıştım. Ama sonra bazı şeyleri öğrendim. Belki yalandır belki gerçek bilemesem bile en değer vardiğim şeyden korkar oldum. Mesela ben deliklerden korkarım. Karanlık bir delik o delikten kimin izliyeceği belli olmaz o delikten ne çıkacağı da hiç belli olmaz. Ama korkmam gereken şeylerden korkmuyorum mesela yanlızlıktan korkmuyorum çünkü ben yanlız büyüdüm. Bu zamana kadar hep yanlızdım neden korkayım ki ama toplumdan korkarım çünkü ben yanlızdım orda ise kendi yanlızlığınd abir sürü insan var. Bazıları arkadaşı ile bazıları başkasıyla ama herkes kendi yanlızlığında boğuluuor. Ama sevdiğim şeyler var beni rahatlatan şeyler. Mesela kitaplar onlar bir süre bile olsa hayatın acı gerçeklerinin istüne beyaz bir sayfa çekerler acı gerçekleri değil de güzel hayalleri bırakırlar bize. Ben çizim yapmayı severim çünkü bana karışabilecek biri yok o kurşun kalemin ucunda. Ben şarkı dinlemeyi severim çünkü uyumamı sağlar ve bazı düşüncelerimi unuturum. Şarkısız uyuyamam bir sesin olmadı gerekir çünkü küçükken babamın yanında uyuduğum zaman sesler geliyor diye korktuğum zaman azar ilitmiştim. Ama artık şarkılar o sesleri duymamı engelliyorlar. Onun yerine rahatlatan bir ses geliyor kulağıma. Bazen kalbim sıkışır bir daralma helir içime ne olduğunu anlamam ilk başta ama sonradan strese bağlı olduğunu anladım. Son zamanlarda kalbim daha bir ağrır oldu. Ama neden stresli olduğumdan bir haber yaşıyorum.