When the Bitch Fall in Love (Short Story)

Chapter 4

Chapter 4 - WTBFIL(SS)

Ang sakit.. </3

Mia Nicole Reyes's POV

Sa sumunod na mga araw medyo naasiwa man, pilit ko pa ding pinaniniwala ang sarili kong masaya akong makita si Kenneth kasama si Lewis.

Dahil sa pag lipas ng araw nakikita kong nagkakamabutihan na sila, ni hindi ko na nga kaylangang gumawa ng move para ituon ni Kenneth ang atensyon kay Lewis.

Madalas ko silang nakikitang magkasama kung hindi seryosong naguusap ay matamis na nagtatawanan.

At ayoko mang isipin hindi ko kayang makita siyang masaya na hindi ako ang dahilan. I don't want to be selfish that's why I am trying to be okay when they are around. Kung minsan ako na mismo ang umiiwas para lang din makaiwas sa sakit dito sa puso ko.

I sighed pagkarating ko banda sa parking lot. Mas minabuti ko munang umupo sa waiting shed na andun.

Sadyang hindi talaga maganda ang pakiramdam ko nitong mga nakaraang araw, masakit ang puso ko. Tulad ng dati kapag ganitong stress ako. Kinuha ko ang sigarilyo at sinindihan.

Sa pag buga ko ng usok narinig ko ang tawanan ni Kenneth at Lewis. Hindi ko na kaylangan pang tingnan sila para kompirmahin dahil tunog palang ng boses ni Kenneth ay alam na alam ko na.

Tumayo na ko para sana umalis ng bigla akong tawagin ni Kenneth. Again I put the mask in my face. Smile. “Kenneth, Lewis.” Nakangiti kong sabi.

“We were planning for the sembreak. Gusto sana naming mag-outing sa Palawan.” Ani Kenneth.

“Wow, good idea. Enjoy.” Sabi ko pa din ng nakangiti.

“Gusto mo bang sumama?” Si Kenneth. Agad akong umiling.

“Hindi, ano ba kayo. Time nyo yun. At wala akong balak mang istorbo.”

“Pero okay lang naman Nicole kung sasama ka samin.” Ani Lewis. Ngumiti ako at umiling.

“Hindi na. Mauuna na ko. Bye.”

Pagkasakay na pagkasakay ko sa kotse ay wala akong nagawa kundi bumuga ng hangin. I need to get over with Kenneth, mas masasaktan ako ng ganito.

——

Gabi na ng umuwe ako ng bahay. Dahil nagpalipas pa ko ng oras sa mall.

Naabutan ko ang pamilya ko na masayang naghahapunan sa dining area. Nakaka out of place sumama sa hapunang yun. Kaya lumapit nalang ako sa table para kumuha ng juice.

Natigilan sila sa pagtatawanan.

“Napakabastos.” Narinig kong sabi ni Daddy.

I shrugged. Tatalikod na sana ko ng sumigaw si Daddy. “Will you put some manner in your attitude Nicole? How many times do you have to disappoint me bago ka mag sawa at magpakatino ka?”

I laugh sarcastic at hinarap sila.

“How many times do I have to prove myself to this family?” I said.

“Baket ganyan kang bata ka? Lahat ng luho nakukuha mo. Lahat ng kapristuhan naibibigay ko sayo. Pero hindi mo man lang ako mabigyan ng kaunting kahihiyan. Ganyan ba kita pinalaki?”

Muli natawa ako na naiiling nalang. “Sigurado ka ba daddy sa tinatanung mo na yan? Well, yes. Ganito po Daddy. Ganito ako namulat. Namulat ako sa pamilyang hindi ko man lang naramdaman na kabilang ako. Na parang lahat ng gawen ko ay lage nyong isasampal saken that I am a big failure to you. Dad, since then I was trying to exert an extra effort para matuwa kayo saken. I study hard. Pero isang pagkakamali ko lang nababalewala lahat ng yun. And at the end of the day you seen me as a BIG FAILURE. And that's the answer to you your question.”