Ο Σκρουτζ των Χριστουγέννων

Κεφάλαιο 1

14 Δεκεμβρίου

Η Ελίζα ξεφυλλιζε μία μία τις σελίδες του βιβλίου της, βρίσκοντας κανένα ενδιαφέρον. Βαριόταν τόσο πολύ. Ούτε η αγαπημένη της συνήθεια δεν την ικανοποιούσε πια.

Και όλα αυτά, επειδή οι γονείς της αποφάσισαν να πάνε εκδρομή στην Ελβετία χωρίς αυτήν.

Μάλιστα για να μείνουν ήσυχοι ότι θα είναι ασφαλής, την έστειλαν σε μια κατασκήνωση στην άκρη του κόσμου στην οποία το μόνο που βλέπεις είναι δέντρα και χάσκυ.

Χασμουρηθηκε για τρίτη φορά και έκλεισε το βιβλίο. Οι φίλοι της είχαν πάει στην πιο κοντινή περιοχή από εκεί για ζεστή σοκολάτα.

Λες και δεν πίνουμε όλη μέρα εδώ μέσα σοκολάτα.

Από το πρωί λοιπόν, διαβάζει όλων των λογιών τα βιβλία και ακούει μουσική.

Κάποια στιγμή σκέφτηκε να περάσει από τον κοιτώνα της Κάρλας, αλλά το μετάνιωσε την ίδια στιγμή θυμίζοντας στον εαυτό της πόσο φλύαρη είναι η Ιταλίδα κοπέλα.

Έτσι τώρα,  περιπλανιέται σε όλους τους χώρους της κατασκήνωσης μήπως και της τραβήξει κάτι την προσοχή.

Βγαίνει από την κουζίνα με δύο μελομακάρονα στο χέρι που την φιλεψε η κυρία Αννελι, όταν βλέπει τον ξανθό ' Εμπενίζερ '  να βγαίνει από τον κοιτώνα του με μία τσάντα στον ώμο.

Αποφασίζει να τον ακολουθήσει για να μάθει τι σκαρώνει.

Τον βλέπει να απομακρύνεται από την κατασκήνωση και να κατευθύνεται προς την λίμνη. Κρατάει μια  μεγάλη απόσταση ανάμεσα τους για να μην την καταλάβει αλλά μάταια.

Στην τελευταία στροφή συναντά τα μεγάλα γκρίζα μάτια του και παγώνει.

" Γιατί με ακολουθείς σαν χαμένο σκυλάκι Πάρκερ;" την ρώτησε με έναν ψυχρό τόνο στη φωνή του και με το βλέμμα του να στάζει ειρωνία.

"Βαριέμαι."

Το ύφος του άλλαξε σε μπερδεμένο.

" Δεν έχω τι να κάνω," συνέχισε εκείνη. " Και για να σε προλάβω, έχω διαβάσει όλα τα βιβλία μου."

" Και νόμισες ότι είναι καλή ιδέα να με ακολουθήσεις;"

" Δεν το σκέφτηκα και πολύ. Απλά σε είδα μόνο σου και είπα να σου κάνω παρέα," του είπε αθώα.

" Δεν βρίσκομαι εδώ για να σε διασκεδάζω όποτε εσύ βαριέσαι. Αυτή είναι δουλειά της κοκκινοσκουφίτσας και του γυαλακια. "