Hidden Truth

Hidden truth 2

How it ends#2

MY NANNY once told me before that marriage was supposed to be about love and mutual respect, not hurting each other's feeling. But I guess my nanny was wrong.

Atlas used to be so jolly, clingy, loving and caring. Hanggang ngayon ay hindi ko parin alam kung bakit ito biglang nagbago. Did he find someone who is better than me? Hindi na niya ba ako mahal? Masyado na ba akong pabigat para sa kaniya.

Simula nong kinasal kami si Atlas lang ang nagtatrabaho sa amin. I am a housewife. A useless housewife. I do nothing in the house. I don't clean. I don't cook. I don't do chores. At lalo sa lahat wala akong ambag sa aming dalawa ni Saint. I wanted to work before but he did not allow me to. Maybe he got tired of me kaya bigla nalang nagbago ang pakikitungo niya sa akin.

Kung pagod na siya sana sabihin niya sa akin. dahil nasasaktan na ako kakaasa na mababalik ko pa ang dati.

He is slowly killing me.

Palihim akong tumingjn sa katabi ko. Halos sabay kaming naglalakad papasok sa mansion ng mga magulang niya. His presence is making my knees weak. Gusto kong sanayin ang sarili ko sa malamig na Atlas pero mukhang mahihirapan ako. Nasanay ako sa malambing at mapagmahal na Atlas. Hindi ako sanay sa malamig at palaging galit na Atlas. I can't help it but to compare him to his old self. I miss my husband. I miss my Atlas.

Pagkapasok namin sa mansion nina mama ay agad kaming sinalubkng ng mga kasambahay. They greeted us at ngiti lang ang sinagot ko sa kanila. Kinuha rin nila ang mga dala namin. We can't just go here with empty hands.

Napasinghap ako ng binalot ni Atlas ang kaniyang kamay sa bewang ako. Palihim akong ngumiti at agad naman iyon binawi ng makita ang nakataas na kilay na tingin ni Atlas. Damn. I miss his touch. I miss everything about him. Napakarupok ko naman ata.

"Just act normal, Audree." Halos pabulong niyang pagkasabi.

Act. Of course. Dito naman talaga kami magaling ang magkunwari na maayos sa harap ng pamilya namin. His family doesn't knkw anything. Wala silang alam sa nangyayare sa amin ni Atlas. He does not want to disappoint his family kaha hindi niya ito sinabi sa kanila. Ayaw ko rin naman na sabihin sa kanila ang nangyayare. I am still hoping and I will forever hope na magiging maayos ang lahat.

"Audree, anak! I was waiting for the both of you!" Masayang sabi ni mama Sanya, my mother in-law.

Naramdaman ko ang pagbitsw sa akin ni Saint. I smiled at mama Sanya at lumapit sa kaniya. Nakipagbeso ito sa akin at hinawakan ang magkabila kong kamay.

"God you're so pretty! Hindi nakakasawang tignan. Sana magmana sa'yo ang magiging apo ko!"

Natigilan ako sa sinabi ni mama. No one know about my pregnancy except for myself. Ayoko sabihin sa kanilang lahat dahil hindi pa ako handa. Gaya ng sinabi ko wala naman akong plano na itago sa kanila ang pagbubuntis ko. Sooner or later malalaman rin naman nila.

I faked laughing "Bakit naman po? You have a good genes naman po"

"I know, darling." She chuckled "but I want my grandchildren to look like you. You look like a doll. A beautiful doll. Kailan niyo ba kasi ako bibigyan ng apo?" She looked at Atlas "ha Atlas?"

Nagulat ako sa tanong ni mama at nag iwas ng tingin. Napaestatwa ako ng binalot ulit ni Saint ang kamay niya sa baywang ko. Mariin akong napapikit when he pulled me closer to him.

"We're still planning about that ma. Beside hindi pa ready ang asawa ko. Right love?" tumingin ito sa akin habang nakangiti

Love. It sounds so good but I know he was not sincere. When was the last time I heard him calling me that? Sa sobrang tagal ay hindi ko na ito matandaan. Alam ko na nagkukunwari lang kaming masaya pero sana hanggang sa bahay man lang namin ay ganito kami kahit na kunwari lamang.