ငါတို့ကို ချစ်ပေးနေတဲ့သူတွေဆီမှာပဲ နေကြရအောင်
ငါတို့ကို မလိုအပ်တဲ့သူဆီမှာ နာကျင်နေရတာထက်စာရင် ငါတို့ကို လိုအပ်တဲ့သူတွေဆီမှာပဲ နေတာ
မကောင်းဘူးလား
အခုနောက်ပိုင်း
ကိုယ်က နားလည်ပေးနေရတာထက်
ကိုယ့်ကို နားလည်ပေးနိုင်မဲ့သူကိုလည်း လိုအပ်လာပါတယ်
ကိုယ်အချစ်ခံချင်လာတယ်
ကိုယ့်ဘက်က ဆိုးနေတာတွေ လုပ်နေခဲ့မိရင်တောင်
ကိုယ့်အပေါ် ငြိုငြင်မှု မရှိပဲ လမ်းပြပေးမဲ့သူကို
လိုအပ်လာတယ် ။
နှစ်ယောက်သား ဘယ်လောက်ပဲ ရန်တွေဖြစ်နေပါစေ
ရန်ဖြစ်ပြီးသွားတဲ့အချိန် ကိုယ့်ကို လာချော့တာကို
ခံချင်လာတယ် ။
ကိုယ့်ကို လိုအပ်နေတဲ့သူဆီမှာပဲ နေတော့မယ်။
ကိုယ်လည်း အချစ်ခံရဖို့ ထိုက်တန်ပါတယ် ။
အခုမှလေပြေစလာရုံပဲရှိသေးတယ္နောကငထပ်မုန်တိုင်းတဲ့လား
"မင်ကောလိုက်ချင်တယ္ Hyung"
သဲငယ္ရဲ့စကားကြောင့်အပြင်ထွက်ဖို့ပြင်နေတဲ့သူ့ခြေလှမ်းတွေရပ်တန့်သွားသည်
"လိုက်လို့မရဘူးလေသဲငယ္ရဲ့"
"မင် Hyungကိုစိတ်မချဘူး"
"စိတ်မပူပါနဲ့,Namjoonတို့Hoseokတို့ကကောပါမှာပဲကို,သဲငယ္တာ Kim V နဲ့လံုလံုခြုံခြုံနေခဲ့,သဲငယ္ကိုစိတ်ချမယ္နော် Kim V"
အပေါက်ဝမှာရပ်စောင့်နေတဲ့ Kim Vကို Seokjinလှမ်းပြောလိုက်သည်
ထွက်သွားတဲ့ကျောပြင်လေးကိုမြင်ကွင်းကပျောက်ကွယ္သွားတဲ့အထိYoongiရပ်
ကြည့်နေမိသည်
*ငါတို့တိတ်တိတ်လေးလိုက်သွားမလား*
"ဖြစ်ပါ့မလား Kim V"
*ဖဲဟားကိုမင်းစိတ်မချဘူးမလား,ငါလဲ Taehyung Hyungကိုစိတ်မချဘူး,ဒီတစ်ခါလောက်တော့Hyungကိုကာကွယ္ပေးချင်
တယ္*
(**အဲတာနဲ့က Kim Vကလက်ဟန်နဲ့ပြောမှန်းသိကြတယ္မလား)
သူတို့နောက်ကိုတိတ်တိတ်လေးလိုက်ခဲ့တဲ့ကောင်လေးနှစ်ယောက်ကိုဘယ္သူမှသတိမထားမိလိုက်ကြ
YOU ARE READING
ေနှာင်ကြိုး(completed)
Fanfiction"အခွင့်ရေးရှိတယ်မင်.....စီရင်ချက်ချတဲ့အချိန်မှာမင်းအသက်ရှင်ဖို့ငါ့ဆီမှာတောင်းဆိုပါ" Kim Seokjin "မဟုတ်ဘူးအရှင်မဖြစ်သင့်တဲ့အချစ်ကိုဖန်တီးမိပီမို့အတူနေခွင့်မရရင်အရှင့်လက်နဲ့ကိုယ်တိုင်စီရင်ပေးပါအရှင်ဒါကျတော့်ရဲ့နောက်ဆုံးတောင်းဆိုချက်ပဲ" Min Yoongi "အခြ...
