rain // hyunin

#2

oy verip fikirlerinizi belirtirseniz çok sevinirim

Eve gittiğimde sırıl sıklam olmuştum. Fakat bunu umursamayarak Hyunjini düşünüp duruyordum. Kimse hakkında daha önce hiç bu kadar uzun düşünmemiştim. Düşünmekle kalmıyor, diğerleri için küçük, benim için büyük temasları düşünüp gülümsüyordum. Acaba bir daha onu görebilecek miyim? O tatlı gülümsemesini, tatlı yüzünü... Belkide o göz yaşlarını. Tanrım yalvarıyorum göreyim. Onu tanımak istiyorum; elini tutmak istiyorum, sarılmak istiyorum, öpüp koklamak istiyorum. Çıldıracağım, hayatımda bir daha görmeyeceğim bir çocuk hakkında nasıl bu hayalleri kurabiliyorum?

Birkaç gündür hasta olduğumdan dolayı okula gitmiyordum. Hyunjinle tanışalı ve onu görmeyeli 5 gün olmuştu. Ama yinede onu unutamıyordum. Bir an önce iyileşip, dışarı çıkmak, okula gitmek istiyordum. Belki bir ümit onu tekrar görebilirim diye. Boğazım ağrıyordu ve burnum akıyordu. Her neyse, bunu umursamayarak okula gideceğim. Ayakkabımı ve montumu giyip çıktım. Çantamdaki notalarımı kontrol ederek okula ilerledim. Sınıfıma girerek sırama oturuverdim. Hiç arkadaşım yoktu, kimse olmak istemiyordu. Sorun değildi, benim için tek dostum notalar. Nota demişken Hyunjine bir melodi yazasım geldi. Hiçbir dersi dinelemedim ve hayatımda bir daha görmeyeceğim çocuğa melodi yazdım. Sırtıma çantamı, elime notaların yazılı olduğu kağıtları alıp piyano odasına ilerledim. Odaya yaklaşmışken bir çocuğa çarpıp kağıtları yere düşürdüm. "Aptal şey, önüne baksana!" Dedi çarptığım çocuk. Son kağıdı alacakken üstüne basıp uzaklaştı. Koca ayağının izi çıkmıştı. Kağıtları toparladım ve ayağa kalktım. Bir anlığına önümdeki koridordan Hyunjin geçiyor zannettim. Heyecanlanmıştım fakat büyük ihtimalle onu çok özlediğimden hayal görmüştüm. Herkes okuldan ayrılırken ben Hyunjine hazırladığım melodiyi çalıyordum. Bazı notaları beğenmeyip değiştiriyordum ve daha güzel oluyordu. O kadar fazla çalmıştım ki parmaklarım yorulmuştu. Dinlenmek için başımı piyanoya yasladım. Bir süre böyle kaldım. Ta ki tanıdığım ve çok özlediğim o sesi duyana kadar. "Çok güzel çalıyorsun." Arkamı dönüp baktım. "Hyunjin?" Sesim kısılmıştı. Konuştuğum için öksürdüm. Yaslandığı kapı kenarından çekilerek yanıma geldi. "Hani evin yakındı, hasta olmuşsun." Sessiz kaldım. Yanıma oturduğunda panikleyerek yana kaydım. Ben düşmek üzereyken belimden tuttu. "Rahatsız mı oldun?" Belimden elini çektiğinde gülümseyerek piyano tuşlarına döndüm. "Hayır."

"Güzel o zaman, az önce çaldığını tekrar çalsana." Ona yazdığım melodiyi dinlemek istiyordu. Tabii ki çalacaktım. Fazla oyalanmadan tuşlara basmaya başladım. Elini çenesine yaslayarak dinlemeye başladı. Gülümsüyorduda. Tanrı aşkına, o bana böyle güzel bakıyorken nasıl çalmaya devam edebiliyordum? Son notaya bastıktan sonra onu dinledim. Harikaydın Jeongin, çok güzel çaldın, bir daha çal dediğini duymak istiyordum. Yahut sadece konuşsun, saatlerce dinlerim. Ama o bir şey demedi, beğenmedi mi? Kötü mü çaldım? Büyük bir tedirginlikle sordum, "Nasıldı?"

"O kadar güzel çaldın ki söyleyecek doğru kelime bulamıyorum. Çünkü sadece 'güzel' demek sana hakaret olur." Kalbimin sesi duyulacak kadar hızlı atıyordu. Gülümsedim. "Teşekkür ederim." Duvardaki saate bakıp kalkması gerektiğini söyledi. Biraz daha vakit geçirelim demek istiyordum. Sadece kalsa bile yeter. Her zaman yanımda olduğunu hissetmek istiyorum. Kapıya ilerlerken durdu. "Neredeyse unutuyordum." Ona baktığımda şemsiyeyi uzattı. "Teşekkür ederim." Gülümsedi. Ah o gülümseme, kalbimi yakan gülümseme saatlerce seyredebilirim seni. Aldım ve devam etti. "Bir de bunu." Boynundaki atkısını çıkarıp benim boynuma sarmaya başladı. Özenle düzeltti ve tekrar gülümseyerek bana baktı. "Şemsiyenin karışılığında benim atkım," Delirmek üzereyim buram buram kokusu burnuma geliyordu ve ne dediğine bile odaklanamıyordum. "geri vermene gerek yok. Senin olsun."

"Teşekkür ederim." Gülümsedim. Odadan çıkmak üzereyken durdurdum onu. "Hyunjin, tekrar görüşecek miyiz?" Başıyla onayladı. "Tabii ki, artık arkadaşız." Arkadaş... Gülümsedi. "Görüşürüz Jeongin-ah."

Görüşürüz tatlı sevgilim. Keşke biliyor olsaydın sevgilim olduğunu.