rain // hyunin

#3

Hyunjinle bir süredir arkadaşız, daha doğru söylemek gerekirse 4-5 haftadır birlikteyiz ve çok yakın arkadaşız. Günlerimiz birlikte geçiyor. Her zaman birlikteyiz. Ama benim istediğim tam olarak bu muydu bilmiyorum. Evet, Tanrıya her gün teşekkür ediyorum ona bu kadar yakın olabildiğim için. Fakat dahada fazla yakın olmak istiyordum. Elini tutmak, pembe her zaman taptığım o dudaklarını -çilek koktuklarına yemin edebilirim- öpmek istiyordum. Belkide o gülerken kısılan gözlerinide, yanaklarınıda, ellerinide, saçlarınıda, kısaca her yerini öpmek istiyordum. Ama Hyunjin bunun tersine bu hisleri hiç hissetmemek için yemin etmişti. Bahse girerim ölüm sözleşmesi bile imzalar bunun için. Onu gerçekten sevebileceğimi göstermek istiyordum ona. Aşkı bana hissettirdiği gibi gerçek aşkı ona hissettirmek istiyordum. Ama yapamıyorum. Bilirsiniz işte, reddedilme korkusu, bir daha görememe korkusu. Bir de o benim en yakın arkadaşım. Eğer ona aşkımı ilan edersem benimle bir daha konuşmaz ve hayatımın sonuna kadar onu özlerim. Nasıl bu kadar eminim? Çünkü daha dün bana, öpmek istediğim o gözlerini gülümseyerek kıstı ve, "Sen benim en yakın arkadaşımsın, seni sonsuza kadar seveceğim." Demişti. Evet, ne kadar kırıldığımı hissedebiliyor olmalısınız. Yardım alabileceğim hiç arkadaşım yok -annem hariç-, ne yapmam gerektiğinide bilmiyordum. Ona açılmak istiyordum ama yapamıyordumda. İkilemede kalıp kafayı yiyordum. Hemde birkaç gün bunun yüzünden Hyunjini ekip durmuştum.

Annem bu akşam, beni uzun zaman göremediği için eve yemeğe davet etmişti. Tabii ki itiraz etmedim. Belkide bu konu hakkında ona soru sorardım. Babamın hep ilk aşkı olduğunu söyler bana. Aşkın ne kadar güzel olduğunu anlatırdı. Dalga geçip gülerdim. Şimdi anlıyorum neden bu kadar güzel olduğunu. Belkide aşk aslında güzel değildir, belkide Hyunjin olduğu için güzeldir. Ahhh tamam, Hyunjinden bahsetmeyi kesip hazırlanmaya başlamalıyım!