rain // hyunin

#son

Hyunjin günlerdir okula gelmiyordu. 1 gün görmeden yaşayamadığım yüzünü hiç göremiyordum. Cidden ne halt yedim ben? Ona ne hissettiği söylerken ne düşünüyordum ki? Dudaklarını dudaklarımın üzerine koymasını mı, yahut hissettiğime hissettiği ile karşılık vermesini mi? Komikmiş gerçekten. Keşke ona ne hissettiğimi hiçbir zaman söylemeseydim. Keşke içimde yaşasaydım bunu. Onu başkası ile görme acısı bile bunun kadar acıtmıyordur. Hiç gelmiyordu. Nerede olduğunu bilmiyordum. Yüzsüz gibi evine gittim kapısını açmadı. Bir daha bu suratı görmek istemiyordur eminim ki. Kendimden nefret ediyorum. 

Çantamı alıp okuldan çıktım. Genellikle okuldan sonra hep piyano çalardım ama o hayatımda yokken ne anlamı var ezgilerin, şarkıların? Hiçbirinin tadı gelmiyordu artık. Ayaklarımın altındaki kar'dan çıkan ses bile canımı acıtıyordu. Bu kar'da ona açılmıştım ve o beni terk etmişti. Ah ne olur geri dönse bana? Arkamdan sarılsa, eskisi gibi Jeonginnnnnn! Diye sırtımdan sarılsa bana? Ne olurdu Tanrım. 

(...)

Hyunjinsiz geçirdiğim 2. hafta. Bütün hislerimi kaybetmiştim, tek hissettiğim acı ve kederdi. Sabahlara kadar ağlayıp akşamlara kadar telefonumu kontrol ediyordum. Ama bir tane bile bildirim yoktu ondan gelen. Bazenleri dayanamayıp onun adıyla hıçkırarak ağlıyordum. Ne kadar özlediğimi tahmin bile edemezsiniz. Dünya üzerime yıkılıyordu. Deprem oluyordu ama sadece bana. Ben o'nsuzluğu gerçekten hak ettim mi? Onun kokusu olmadan yaşamayı hak ettim mi?

(...)

Okula girdiğimde yalvardım Tanrıya her gün olduğu gibi. Bugün onu göreyim diye. Onun beni görmesine gerek yoktu. İyi olduğunu görsem yeterdi bana. Sınıfa gitmek yerine piyano odasına gitmeyi tercih ettim. Uzun zaman sonra ilk ve son kez çalacaktım. Hyunjine yazdığım ilk ezgiyi çalacağım. Bu ezgi sayesinde onunla tekrar karşılaşmıştım. Belki yine karşılaşırım diye çalmaya başladım. Göz yaşlarım yanaklarımdan akıp tuşları ıslatmaya başlamıştı. "Nerdesin Hyunjin? Nerdesin..." Daha fazla dayanamayarak ezgiyi yarıda bıraktım ve başımı hafifçe geriye atıp her gün akan göz yaşlarımı tekrar akıttım. "Neden durdun?" Tanıdığım o sesi duyunca başımı kaldırıp bir anlığına dona kaldım. "H-hyun-" Ayağa kalkarak arkamı döndüm ve deliler gibi özlediğim adamı gördüm. Gülümsüyordu. Bir daha göremeyeceğimi düşündüğüm o gülümsemesi, bana tekrardan hayatımı veriyordu. Fazla beklemeden göz yaşlarım ile boynuna sarıldım. "Seni bir daha hiç göremeyeceğim zannettim!" Sıcak ellerini belime sararak başını omzuma yasladı. Ben ağlamaya devam ederken onun gülümsediğini hissedebiliyordum. Bir daha eskisi gibi atmayacağına yemin ettiğim kalbim deli gibi atıyordu tekrardan. Geri çekilerek sevdiğime baktım. "Aptal! Neden kaçtın benden!" Ellerini omzuma koydu. "Senden hiçbir zaman kaçmadım Jeongin. Ben de seni seviyordum ama bilirsin yaşadığım şeylerden sonra ne yapmam gerektiğini düşünmem lazımdı. O sırada dedemi kaybettim."

"Üzgünüm..."

Gülümsedi. "Hayır, üzgün olma. Benim yüzümden yeterince üzülmüşsün zaten. Şu haline bir bak. Keşke seni bu kadar bekletmeseydim... Ama kararımı verdim Jeongin." Yutkundum ve ona baktım. "Ben seni çok seviyorum ve seninde beni çok sevdiğine inanıyorum. Bundan sonra sonsuza kadar benimle olmak ister misin?" Aptal şey, soru muydu bu? Her gün bunun hayalini kuruyorum ben. Mutluluk göz yaşlarım ile başımla onayladım ve tekrar sarıldım. O'da bana sarıldı. Böylece hayatımızın sonuna kadar mutlu olduk.

--
merhabalarrrr!!!! bir ficin daha sonuna gelmiş bulunmaktayız...

aslında ne düşüneceğinizi bilmiyorum ilk kez 1. kişi ağzından yazıyorum ve kötü olduğunu düşündüm umarım siz beğenmişsinizdir

bu hikayeyi bir anda din dersinde yazmaya başladım :D defterimi çıkarıp elime kalemimi aldım ve hızlıca yazmaya başlayıverdim aslında sadece bir bölümden oluşur diye düşünüyordum ama 6 bölümü buldu ahshqjsjajs devam edeceğinide düşünmüyordum diğer hikaylerim gibi taslaklarımda tozlanacağını düşündüm ama mutluyum ki öyle olmadı

işin sonuna gelmek gerekirse umarım bu hikaye tutar çünkü eskisi gibi emeğimin karşılığını bir türlü alamıyorum bu hikayeden önce yazdığım chanmin hikayesi tutmadı ve içim çok buruk bundada aynısı olmaz umarım

her neyse başka bir hikayede görüşmek üzere sizleri seviyorum hoşça kalın<8

diğer hikayelerimede göz atmayı unutmayın ;)