Hana'nın banyosundaydım ve y/n'nin arkadaşını selamlayan melodik sesini duydum.
Hana lafı dolandırmak yerine doğrudan konuya girdi. "Y/n Senin ne sorunu var ?"
"Pardon?" Y/n'nin kafası karışmış sesi apartmanda net bir şekilde çınladı.
"En son bir erkekle birlikte olmanın üzerinden neredeyse 8 ay geçti. Neler oluyor? Depresyonda mısın?"
Yumruğumu sıktım. Yani Hana beni buraya eski sevgilimin aşk hayatı hakkında konuşmak için mi çağırdı? Aşırı sinirliydim.
"Miya-San yüzünden değil mi?"
Y/n iç geçirdi.
"Sanmıyorum. Onun önünde sadakatsiz olmadığım söylenemez. Ve dürüst olmak gerekirse, neden böyle olduğumu bilmiyorum."
"Neden Miya-san'ı aldattın?"
Gerçekten duymak istediğim kısım buydu.
"Çünkü, şey, bilmiyorum. Ama sanırım özel bir şeyi mahvetmiş olabilirim." (?) (anlamadım burayı)
"Hayır, sherlock. Seni daha önce hiç görmediğim kadar mutlu etti. Peki neden, y/n, bunu neden yaptın?"
"Sanırım gerçek hisleri yakaladım, tamam mı? Birlikte olduğum kimseyi hiç sevmedim ama Atsumu'yu sevdim. Bu beni korkuttu. Kalbim kalmamı söylerken beynim defolup gitmemi söyledi. Ben de kafamla birlikte gittim. Ve bu bir hataydı. Büyük bir hataydı."
Hana'nın azarlayan sesini duyabiliyordum.
"Lanet olsun doğruydu."
"Ve denedim, gerçekten onu unutmaya çalıştım. Her gece farklı erkeklerle birlikte oldum, ama onlar o değildi. Hiç kimse o olamazdı. Ve şimdi geri alabilmeyi dilediğim bir hata yaptım. Ama yapamam. O yüzden şimdi yapabileceğim tek şey onun sevgiyi ve mutluluğu bulmasını ummak."
"Miya-San şu anda burada olsaydı, ona ne söylerdin?"
Ağır bir şekilde nefes verdi.
"Sanırım özür dilerdim? Düzeltmeye mi çalışırdım? Onun affı için yalvarıyor mıydım ? Bilmiyorum."
Benim için tek gereken buydu. Banyodan çıktım ve iki kızın da olduğu oturma odasına gittim.
Y/n beni görünce solgunlaştı ve gözlerinin ağlamaktan hafifçe kızarmış olduğunu görebiliyordum.
"Atsumu! Neden buradasın?" Gözyaşlarını sildi ve kendini toparlamaya çalıştı.
Hana odadan çıkıp bizi yalnız bıraktı.
"Söylediklerinde ciddi miydin? Beni gerçekten sevdin mi?"
Gözyaşları hızla geri geldi, hıçkırıklarını tutmaya çalıştı.
"Lütfen bana bunu söyletme. Onun dışında bir şey iste."
çaresizdim.
"Y/n, lütfen. Sadece bilmem gerekiyor. Gerçek miydi? Sen de benim gibi hissettin mi? Sadece hissettiklerin için mi aldattın?"
"Evet." Hıçkırıklar dağılmadan önce fısıldadı. Ona koşmak, onu kollarıma sarmak ve ona her şeyin yolunda olduğunu söylemek istiyordum. Ve yaptım.
Belki de yapmamalıydım ama onu affetmeye karar verdim.
Timeskip
2 yıl daha çıktıktan sonra, onu geri almakla doğru kararı verdiğimi biliyordum.
Şimdiye kadar sahip olduğum en sevecen kişiydi, nereye gittiğini bildiğimden her zaman emin oldu ve hatta kendi sözleriyle istediğim zaman kontrol edebilmem için telefonunun kilidini bile kaldırdı. Bununla birlikte, güvenin her iyi ilişkinin temeli olduğunu bilerek asla yapmadım.
Ve ilişkimiz fazlasıyla iyiydi. Ve bu yüzden onu bir sonraki seviyeye taşımaya karar verdim.
"Y/n, inişlerimiz ve çıkışlarımız olduğunu biliyorum ama bilmeni istiyorum ki seninle birlikteyken hiç bu kadar mutlu olmamıştım. Öyleyse, bana karım olma onurunu bahşeder misin?"
Ağlamaya, beni ayaklarımdan çekmeye ve bir öpücüğün içine çekmeye başlamıştı. Evet dedi ve 6 ay sonra yeminimizi ettik ve o Bayan Y/n Miya oldu.
Onu geri aldığıma pişman mıydım?
Hayır.
Hiç pişman olacak mıyım?
ASLA.
Tek bildiğim, daha önce hiç bu kadar mutlu olmadığım ve hayatımın geri kalanını destansı aşkımla geçirmek için sabırsızlandığımdı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
