adım adım kendine yabancılaşan biri var bu şiirde. pişmanlıkları çirkin yüzünü göstermiş, katlanamıyor kendine. yaşın pek de bir önemi yok bu şiirde.
pişmanlıklarımdan prangalar var bileklerimde
her adımım geriye basıyor.
artık ağlamak bile yabancı bana
içten ne zaman güldüm
onu bile hatırlamıyorum
acıyan kemiklerim,etlerim var
derimde tek bir morluk yok
yakıştıramıyorum
kesiyorum sonra kendimi
izlerine bakıp ah çekiyorum
ancak o zaman beden buluyor acım
diyor ki bak; ben buradayım
benim sindiremediğim çok günahım var
kendime ihanetlerim,yalanlarım var
benim kendime sorup
cevap alamadığım sorularım var
benim derdim sizle değil,kendimle davam var.
içimde geveze bir kız çocuğu var
nereye gitsem peşimde
yabancı
bir o kadar da tanıdık
git artık,biz büyüdük
dilimde türkülerim var
dudağımda kaçak sigaralarım
dumanı üstünde demli çaylarım
bardaklarında kanlı dudaklarım
ellerim,bileklerim
benim herkesten gizlediğim yaralarım var
yazı kış eden ayazlarım
benim duyun beni diye yazdığım şiirlerim var
benim sessiz avuntularım
benim sırtımda taşıyamadığını yüklerim
omuzlarımı çökerten keşkelerim var
benim unutmak istediğim hislerim
hatırlamak istediğim günlerim var
