ateşböceği eski ve güzel olan her şeyden çok uzaktı. eski düşüncelerinden, eski yaşantısından, eski sağlığından ve eski vahramanından çok çok uzaktı. mutluluğundan, o eski ışığından da çok uzaktaydı. insanlara verdiği hayat enerjisini, ışığını kaybetmişti bi kere. insanlara verdiği o ışığı görüp mutlu oluyordu ateşböceği. ışıksız nasıl mutlu olabilirdi ki şimdi? nefes aldığını hissettiği tek an o zehri içine çektiği an oluyordu artık. yaşadığı, canlı hissettiği tek an, ışığını tekrardan yayacağına umudu olduğu tek an. insanları -en çok da kendini- yeniden mutluluğa, umuda boğacağını hissettiği tek an. vahramanın adı, görüntüsü ve de kendisi değişmişti ama değişmeyen tek şey vahramanca özellikleriydi. peki ya vahramanlar bir gün elbet kahraman olur muydu? yoksa bu hep böyle mi sürecekti?
geçen kocaman 3 yıldan sonra merhaba, umarım hepiniz çok iyisinizdir. şu an değilseniz de bunun pek bir önemi yok çünkü geçecek. güvenin bana çok güzel günler bizi bekliyor. yani tabi en azından ben buna inanmak istiyorum şimdilik. siz de inanın olur mu? teşekkürler.
11-12.12.2021
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ateşböceği ve vahraman ~tamamlandı
Teen Fiction~her geminin sığınacak bir limanı olmalı fırtınalı denizlerde Küçük bir ateşböceği büyük bir karanlığı aydınlatabilir miydi? Aydınlatırdı ama yanında Kahraman'ı olursa.. Peki ya o Kahraman, vahraman olursaydı? O zaman da aydınlatabilir miydi ateşböc...
