𝑳𝒐𝒗𝒆 𝒊𝒔 𝒂𝒍𝒔𝒐 𝒉𝒂𝒕𝒆

~Ashley~

Μέρες, εβδομάδες, μήνες δεν ξέρω πόσος καιρός έχει περάσει που βρίσκομαι σε αυτό το δωμάτιο,μέρος δεν ξέρω ούτε εγώ η ίδια. Έχω χάσει στα σίγουρα 10 κιλά λες κι μου δουν φαγητό, νερό κι φαγητό ίσα ίσα για να με κρατάνε ζωντανή. Μια ήσυχη μέρα όπως είναι κάθε μέρα, άρχιζα να ακούω φωνές, πυροβολισμούς και πολλά ουρλιαχτά.

?: ΈΡΧΟΝΤΑΙ ΤΡΕΞΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΔΩΜΆΤΙΟ!

Κι με αυτό είδα ένα μικρό φως μέσα από την κουκούλα που είχα, άκουσα σαν να κλειδώσαν την πόρτα. Μπορούσα να ακούσω πολλούς θορύβους από την πόρτα. Ξαφνικά ένιωσα κάτι στον λαιμό μου κι η κουκούλα βγήκε από το κεφάλι μου, είδα τον Mano, τον Ash και άλλους άντρες με όπλα να σημαδεύουν το άτομο πίσω μου, πήγα να κουνηθω αλλά ένιωσα το μαχαίρι να μου γρατσουναει τον λαιμό. Έμεινα κόκαλο!

Μ: ΜΠΑΣΤΑΡΔΕ!
?: Σου είπε η κόρη μου που να την βρεις όχι ότι θα φύγει ζωντανή.Της υποσχέθηκα ότι θα μείνει ζωντανή αλλά τώρα που βλέπω πόσο την θες λέω να μην συνεχίσω αυτή την υπόσχεση.
Α:Mano... Φοβάμαι...
Μ: Μην φοβάσαι αγάπη μου... Θα έρθεις σπίτι μαζί μου σώα...

Το χαμόγελο του μου έδωσε δύναμη, ο άντρας πίσω μου τράβηξε με το άλλο του χέρι ένα όπλο κι πήγε να ρίξει στον Mano.Η σφαίρα έφυγε,εγώ χτύπησα τον άντρα πίσω μου έπεσε στα πατώματα κι έτρεξα προς τον Mano κι έτσι έφαγα την σφαίρα αντί για αυτόν... Μπορούσα να τον δω να πέφτει στα πατώματα να κλαίει να φωνάζει.

Μ:όχι...όχι ...όχι ΜΕΙΝΕ ΜΑΖΕΙ ΜΟΥ ΜΩΡΟ ΜΟΥ... ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΕΝΑ ΑΣΤΕΝΟΦΟΡΟ!

Μετά από αυτό τον είδα να ρίχνει με το όπλο του στο κεφάλι του άντρα με αποτέλεσμα να τον σκοτώνει μετά από αυτό όλα έγιναν μαύρα... Μάλλον τελικά πέθανα, τουλάχιστον είδα την όμορφη φάτσα του πριν κλείσω τα μάτια μου...Τώρα δεν θα χρειαστεί να με παντρευτεί δεν με αγαπάει...

Μετά από ώρες στο σκοτάδι, επιτέλους άνοιξα τα μάτια μου είμαι ζωντανή.. επιτρεπόταν ένα άτομο στο δωμάτιο αλλά δεν είδα κανέναν μέχρι που ένιωσα κάτι να μου κρατάει το χέρι. Ήταν ο Manos μου είχε κρατήσει το χέρι κι είχε βάλει το κεφάλι του στο  κρεβάτι καθώς καθόταν σε μια καρέκλα κι κοιμότανε.

Είναι τόσο γλυκούλης άρχιζα να του χαϊδεύω τα πανέμορφα σγουρά μαλλιά του. Τον έβλεπα να χαλαρώνει του άρεσε έκανε την καρδιά μου να λιώνει.. πως μπόρεσα να σε λατρέψω τόσο πολύ μετά από τόσο μίσος... Κλέβεις πολλές καρδιές έρωτα μου! Ξαφνικά άκουσα μια φωνή.

Μ: Γιατί δεν το παραδέχεσαι...?τόσο εγωιστικό
Α:Δεν θα έπρεπε να μιλάς,έφαγα σφαίρα για εσένα κι εσύ τίποτα?
Μ:Τι εννοείς? Είμαι στο πλάι σου κι θα ερχόμουν κι σε άλλο πλανήτη να σε βρω και στα σίγουρα θα άφηνα να με χτυπήσουν όσος σφαίρες θα ήθελες.Θα έκανα τα πάντα ποτέ θα το καταλάβεις.
Α: Τι θες να πω?
Μ: Αυτό που περιμένω να ακούσω,θα το ακούσω από την καρδιά σου όταν θέλεις όχι οπότε σου πω.
Α:Σε ευχαριστώ που ήρθες...
Μ: Μην λες ευχαριστώ μου έσωσες την ζωή μου...

Μετά από αυτό πήγε να με φιλήσει να ενώσει τα χείλια που ήθελα τόσο καιρό να έχω αλλά οι οικογένειες μας αποφάσισαν να μπουν πριν προλάβουμε!

Α: ΜΠΟΡΏ ΠΑΡΑΚΑΛΏ ΝΑ ΜΕΊΝΩ ΜΌΝΗ ΜΕ ΤΟΝ ΆΝΤΡΑ ΜΟΥ!?

Οι οικογένειες μας φύγανε κι ξανά μείναμε οι δυο μας. Τραβήχτηκε πίσω αλλά τον έπιασα από την μπλούζα κι το φίλησα κι εγώ, περιμέναμε τόσο καιρό για ένα άγγιγμα του άλλου. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα ο Manos έσπασε το φιλί. Τον κοίταξα με μια κουτάβιστικι φάτσα ήθελα κι άλλο, το άγγιγμα του.

Μ: Πρέπει να κοιμηθείς θα κάνουμε παραπάνω μόλις πάμε σπίτι.

Δάγκωσα το χείλος μου κι τον κοίταξα από πάνω μέχρι κάτω.

Α: Ανυπομονώ.

Το χαμόγελο του ήταν πάλι στο πρόσωπο του. Αυτός ο έρωτας είτε θα με σώσει είτε θα με καταστρέψει!

~ꨄ︎~