Uzaktan bir ışık çarptı gözüme.Öyle derine çekmişti ki beni sanki hiç çıkamayacağım bir yerde beni esir almıştı.Çok korktum,öyle korktum ki koşmak istedim.Koşmak,koşmak,uzaklara,en ücra yerlere gitmek.Bağırmak istedim.Ama başaramadım.Sanki bağırmama engel olan bir şey vardı.Ne olabilirdi ki?
Boşluk gibi bir yerdeydim.Çıkış yok,bulamıyorum.Bir oraya bir buraya gidiyorum ama sonuç sıfır.Bir süre sonra bunalmaya başladım.Artık saçlarımı çekiştirmeye,kendimi tırnaklamaya çalıştım.Sinir,öfke,bunalım her neyse beni çileden çıkarmaya başlamıştı.Kendimi yere bıraktım.Dizlerimi kendime çelip,kafamı dizlerimin arasına koyup,gözlerimi kapadım.Uykum gelmişti.Ama sanki uyumamam gerekiyordu.Kendime engel olamıyordum.Gözlerimi açtım.Uyumamaya,direnmeye çalıştım.Benim hâlâ buradan çıkabilmem için umudum var mıydı?
Tam göz kapaklarım özgürlüğüne kavuşacakken uzaklardan cılız ve ağlamaklı bir ses duydum.
“Abla uyan.”
YAZAR:BURSINERGIRL73
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hikâye Önerileri
AcakSelamm.Burada hikaye önerileri yapacağım.Yapmanız gereken bana mesaj atmak.Hikayenin tanıtımını okuyup okuma sayısına bakarak değerlendiricem.Umarım size yardımcı olabilirim. :D
