Dun bir delilik edip taehyungu evime çağırdım. Çünkü onunla sürekli okulda görüşüyorum ve asla istedigim sohbeti yapamıyorum. Evimde, daha rahat sekilde onunla konusabilirim. Onemli veya özel bir sey konusacagimdan da değil. Okulda olunca sadece ogle arasi konuşabiliyorum ama evime gelirse sabaha kadar bile konusuruz. Olay konusmakta da değil. Ona bakmak. Ona bakmak iyi hissettiriyor. Ölüme kadar bunu yapabilirim.
