Bugun kemoterapime başlandı. Cok mutsuzum. Asla burada olmak istemiyorum. Normalde çok ağlamam. Hatta uzun zaman sonra ilk defa Taehyung icin ağlamıştım ama su sıralar sürekli aglamak istiyorum. İçimde tutamıyorum. Annem yanımda. Aylardır ilk defa bu kadar uzun zamandır beraberiz. Bazen onu gördükçe kötü hissediyorum. Babamla yaşadıkları şeyler ve beni öylece bırakıp gitmesi geliyor. Bana ihanet ettiği kesinlikle doğru. Yine de su an yanımda birinin olmasına ihtiyacım var. Ne taehyung'a ne de bir arkadasima söyleyemediğim için onunla kalmak zorundayım. Tek yaptığım şu lanet yatakta yatmak ve saatlerce şarkı dinleyip, taehyung'u düşünüp ağlayarak sana yazmak. Taehyungla konuşursam ne kadar kötü hissedeceğimi biliyorum ve tabiki hemen neler olup bittiğini anlatmami isteyecek. Ben onu böyle bir durumun içine sokamam. Onu uzemem. Şimdilik bilmese iyi olur ama icten ice de ona ihtiyacim var, onu özlüyorum. Sarılıp uyuduğumuz, birbirimizi öptüğümüz anlar geliyor aklıma. Umarım bunları tekrar yapabiliriz. Her sey bana bağlı.
