Akt drugi – nie gniewajmy się na babę, chociaż wiem, że trudno.
Witam
dzisiaj będziemy rozmawiać o tym, że nie do końca możemy się gniewać na starszych, kiedy mówią coś złego o dysleksji. Ja nie mam zamiaru nikogo bronić, bo to oni robią niefajne rzeczy, ale trzeba wziąć po uwagę, że wychowali się w innych czasach, więc kiedy oni byli w naszym wieku nie było dysleksji. Były tylko głupie dzieci, odkąd żyje spotykam się ze złym odbiorem dysleksji przez osoby starsze. I rozumiem, kiedy jakaś osoba mówi coś podobnego co kobieta z mojej historii i ty masz już ponad sto naukowo popartych argumentów wiec mówisz je wszystkie tej osobie i oczekujesz, że po twojej popartej racjonalnym myśleniem szopce, gdzie Jezuskiem jest sam Albert Einstein, ten niedoinformowany osobnik przeproś, a on ma albo wyjebane, albo odpowiada ci czymś w stylu, ,,jak jesteś taki mądry, to powiedz przez jakie „rz" pisze się róża" Więc jeśli miałeś tak chociaż raz, to zastanów się następnym razem, czy warto. Nie mówię, że masz się poddać, bo oczywiście na pewno są przypadki, w których ktoś w podeszłym wieku posłucha się ciebie, więc trzeba wyczuć moment i osobę dzisiejszy wywód koniinę poradą-nie poddawajmy się i tłumaczmy ludziom dysleksje, bo na pewno jest wielu którzy chcą zrozumieć pomimo tego, że to trudne. Lecz niestety są też osoby, który nie chcą zapoznać się z konceptem zdrowo pokazanej dysleksji i nierobienia z dyslektyków debili.
Żegnam i Pozdrawiam.
Milena z psem
YOU ARE READING
Życie dyslektyka czyli dla tych którzy chcą zrozumieć
Non-FictionJest to książka pisana Luzino przez modą dyslektyczkę opowiada o problemach idiotyzmach i pomówieniach względem dysleksji czasem lekko humorystyczna, ale nie oczekujmy komedii, bo komedią jest traktowanie dyslektyków w polskich szkołach, więc jeśli...
