Lise yıllarım epey zorlu geçmişti.Sonunda İzmir'de mimarlık fakültesini tutturdum. Şimdi ailemden ayrılmalı ve İzmir'e gitmeliydim falan filan. Annemgil için ise yeniden sınava girmeli ve burda kalmalıydım. Ama ben bunu istemiyordum. İzmir'e gitmek benim için daha iyi olabilirdi. Belki iyi anlaşabileceğim arkadaşlar bulabilirdim.Annem ne kadar oraya gidince tecavüze uğrayıp gelinlik giydirilip boğazımı kesip çalılıklara atılabileceğimi düşünmesine rağmen İzmir'de kendime bir hayat kurmak istiyordum.Ciddiyim annem bunların hepsini göz önüne almıştı. Bu benim gördüğüm annemin gördüğü gibi bir şeydi.Ne olursa olsun oraya gidicektim. Annem bir anda içeri daldı kendimi kötü birşey yapıyomuş gibi hissettim.Alt tarafı İzmir için bavul hazırlıyordum.Elimden çekerek yatağın üstüne otutturdu.
"Kızım birdaha düşünsen? Hem orda ellerde napıcaksın , ya sana..." Annemin sözünü tamamlamasına fırsat vermedim çünkü sonunu biliyordum. Ya kaçırılırsan ya gazozuna hap atarlarsa falanda fistanda. Çünkü herkez Nuri Alço
'Anne ben kararımdan vazgeçmiycem!'
'Ama kızım..'
'Şimdi izninle bavulumu hazırlıycam anne'
Biliyorum biraz sert çıkıştım ama bunları defalarca konuşmuştuk.
'Sen bilirsin' diyip odadan çıktı.
Tabi ben bilicem canım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÇOCUKLUK AŞKIM
RomantikAğlayarak arabanın peşinden koşuyordum. "Ne olursun beni bırakma!!!" rüzgar ise ağlayarak arabadan çıkmaya çalışıyor onu tutan annesi zeynep teyzeye vurmaya çalışıyordu. o an Kendi kendime yemin ettim onu yeniden bulucaktım. Arabanın peşinden koşar...
