Uçağın kalkmasına yarım saat vardı. Ve ben annemle babamın tavsiyeleri ile boğuluyodum ve küçük kız kardeşimin ağlamalarıyla. Kardeşimin adı denizdi. Evet küçükken cinsiyetini çözemeyenler son bir umut ismini soruyor. İsminin deniz olduğunuda duyunca bütün umutlarını yitiriyorlardı. Aman neyse o odanın peşindeydi timsah gözyaşları bunlar. Annem bir yandan nasihatlar vermeye devam ediyordu. Annem yetmezmiş gibi hayattan bihaber babamda ona katılmıştı.
'Sana şeker verenlerden şeker alma emi'
Şekermi yuh ama ya. İnsan daha yaratıcı olur.
'Sakına alma kızım bak sütümü helal etmem'
Bu sözü babamdan beklerdim daha yaratıcı olabilirdi. Saate baktım on dakika kalmıştı. Hemen ayağıya kalktım. Annem ise bana nasihatlar vermeye devam ediyor babam ise annemin bana hazırladığı yemeklerden aşırıyodu denizde babama katılmıştı bir süre sonra babam böreklerden birkaçını denizin çantasına koymaya başladı. Benimde bu pislik huyumu kimden aldığım belli olmuştu. Neyse vedalaştık annemin havalimanında arkamdan su dökmediği kaldı. Ben ise özgürlüğün verdiği sevinçle ilerliyordum. Sonuçta eski hayatıma güle güle demeyi başarmıştım içimden heycanlandığım zaman söylediğim sözü mırıldandım 'Herşey güzel olucak...'
Duyuru!!!
Arkadaşlar bu ilk kitabım. Daha önce hiç kitap yazmadım. Eğer hatalarım varsa kusura bakmayın affedin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÇOCUKLUK AŞKIM
RomanceAğlayarak arabanın peşinden koşuyordum. "Ne olursun beni bırakma!!!" rüzgar ise ağlayarak arabadan çıkmaya çalışıyor onu tutan annesi zeynep teyzeye vurmaya çalışıyordu. o an Kendi kendime yemin ettim onu yeniden bulucaktım. Arabanın peşinden koşar...
