penta.

2.1K 353 205
                                    

JE0ZZ
şimdi konuşmaya başlayacağım
lütfen
bitirmemi beklemeden gitme
bir anda yok olma
beni yokluğunla konuşturma

görüldü.

seni ilk keşfettiğimde çok küçüktün
denemelerini okuyan kişi yirmiyi bile geçmiyordu
ama bunu öyle umursamıyordun ki..

eminim kimlerin takip edip etmediğine bile bakmıyordun
işte o zaman anladım tek ihtiyacının yazmak yazmak ve yazmak olduğunu
sadece nefes alır gibi yazıyordun
bölümlerinin gelme aralığı yoktu
bu kadar kısa sürede ise bir öncekinden daha iyi bir bölüm çıkartmak inanılır gibi değildi
o yüzden taslakta biriktirdiğini düşündüm hep
ama sonra birileri yazdı bloğunun ana sayfasına
yeni bölüm istemişti ancak sen elinde olmadığını fakat yazmaya başladığını söylemiştin

hızına da her dakika türettiğin yaratıcı cümlelerine de yetişemiyordum
kimse yetişemezdi
ustaydın
yıllardır yazarlık yaptığını düşündüm
herkesi kandırdığını
gerçek hayatta yazdıklarından linç yiyip anonim olarak buraya geldiğini

ama hiçbiri değildi

sen bizdin
bizden biriydin
halktandın
şöhret ulaşmamıştı benliğine şimdiki gibi

gün geçtikçe yazılarını daha detaylı incelemeye başladım
yalnızca okumuyordum
kendimi yazarken senin yerine koyuyordum
yarattığın karakterler olup bir skeç düzenliyordum
betimlediğin her bir şeyi yılmadan canlandırıyordum zihnimde vaktim oldukça
tasvirlerini dönüp dolaşıp bir daha okuyordum
kalemini anlamak için bölümlerini analiz ediyordum
çünkü sen kendine dediğinin aksine sıra dışıydın

acemiyim deyip duruyordun
önceki yıllarındaki karalamalarını bilmiyorum ben rae
belki o zamanlar acemi olabilirsin
ama sen buraya profesyonel olarak geldin
kendini geliştirdin
acemiliğini değil
profesyonelliğini geliştirdin

ben ellerinden çıkan her bir sözcüğe ve onlarla oynayışına tutuldum

bir insan nasıl bu kadar iyi olabilir düşündüm
dünyanın en kısa paragrafını sunsan da ben uzak ülkelere göç ederdim
kaybolurdum en tanıdık sokaklarda

hayranlığım böyle başladı
geldiğin haftanın son gününde bulmuşum meğer seni

emeğinin karşılığını vermek için yanıyordu parmak uçlarım
binlerce yorum yapmak istiyordum pasajlarına
fikirlerine katılmak
fikirlerini biçimlendirmek
fikirlerine başka bir perspektif kazandırmak adına harfler üstünde kaymak istiyordum
ama sana yazacak kadar da yeterli hissetmiyordum

sana ben bir dolu yorum veremedim
ama yüreğimden çıkmış düşüncelerimi verdim
bir sahada aynı taraftar koltuklarında oturduğumuzun önizlemesini verdim
cümlelerini okumaya doyamayan ela gözlerimi verdim
sesini duyduğu anda tüm irinini akıtmış kulaklarımı verdim
sen bilmesen de
ben bedenimden yadigârlar,
zihnimden feryatlar verdim sana

inan
inan bana canım

hiçbir şey için pişman değilim
sana verdiğim hiçbir şey beni pişman etmedi
etmez de

gitsen dahi arkanda sana buradan verebileceği her şeyi vermiş biri olarak kalacağım
bunu bil
silgini bu dediklerimde kullanma

evren bozmasıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin