🌷𝐔𝐧𝐝𝐫𝐞𝐚𝐦𝐞𝐝 𝐋𝐨𝐯𝐞🌷|| 𝐊𝐓𝐇 [𝐂𝐨𝐦𝐩𝐥𝐞𝐭𝐞𝐝]

📌𝐂𝐡𝐚𝐩𝐭𝐞𝐫 ¹⁹🌷

A/N pov

Buyong හෙමින් හෙමින් Front garden ඒක දිහාට ඇවිදගෙන ගියේ Tae ඉන්නේ කොහෙද කියලා බලන ගමන්. එතකොට Buyong දැක්කා Taehyung ඉන්නවා. ඒ, එදා Buyongට හුරුපුරුදු බවක් දැනුන ලොකු ගහ යට තියෙන Bench එකේ. එයා හිටියේ පොතක් කියවන ගමන්. Taehyung ඉන්න විදිය දැක්කම එක මොහොතකට Buyongගේ හදවත නතර වෙනවා වගේ දැනුනා. ඒ මේ විදිහටම මේ වගේම තැනක එදා තව කෙනෙක් Buyong එනකම් බලන් හිටියා කියලා මතක් වෙලා. ඇස් වල පිරුණ කඳුළුත් පිහදාලා Buyong එහෙමම ඔළුව දෙපැත්තට ගසලා දැම්මේ පරණ මතක අමතක වෙන්න කියලා හිතලයි.
ඒත් සිතිවිලි එක්ක බැදිලා තියෙන මතක කොහොමද අමතක කරන්නේ. ඒවා අමතක වෙන්න නම් මතකය සම්පුර්ණයෙන්ම නැති වෙන්න ඕන. එහෙමත් නැත්තං සිතිවිලි මැරෙන්න ඕන. ඔය දෙකෙන් එකක්වත් නොවී මතක අමතක වෙන්න නම් එයා පුදුමාකාර කෙනෙක් වෙන්න ඕන. ඒත් අවාසනාවකට Buyongට ඒ එකකටවත් අයිති නෑ. එයාට අමතක කරන්න ඕන වුණත් අමතක කරන්න බැරි මතකයක් තිබුණා. හැමදාම ඒ නිසා එයා හිතෙන් ගොඩක් දුක් වුණා.
End of pov

🌷: Annyeong ඔප්පා...

🐯: ආහ්....😳 Bu...Bu... Buyong-ah?

🌷: දේ....😄 හැබැයි මම Buyong... Bu Bu Buyong නෙවෙයි.

🐯: ඔයා... මෙහෙ... මේ... මම කිව්වෙ ඇයි...??

🌷: ආවා ඉතිං 🤪 ඇයි එන්න එපා ද?

🐯: අනී... එහෙනම් යන් එන්න... අපි ඇතුලට යමු. මම ඔම්මට කියන්නම් ඔයා ඇවිත් කියලා.
Bench එකෙන් නැගිටින ගමන් Tae කියද්දි Buyong ගිහිං Bench එකෙන් ඉදගත්තා.

🌷: මම එයාලව හම්බෙලා ආවේ😌
අත් දෙකත් බැඳගෙන Buyong කිව්වා.

🐯: ම්වෝ.??😮😬 එතකොට මෙතනට ආවේ?

🌷: ඔප්පට කතා කරන්න නේ...
ඇස් වලින් Taehyungව පෙන්නන ගමන් Buyong කිව්වා.

🐯: මේ...මට?

🌷: දේ.....ඒ නිසා ඉදගන්නකො.

🐯:................

ටිකක් වෙලා යනකම් දෙන්නාගෙන් එක්කෙනෙක්වත් කතා කරෙ නැති නිසා Taehyung කතා කරන්න ගත්තා.

🐯: මියන්හේ....😖

🌷: ම්වෝහ්😲
එකපාරටම ඇහුන දේ විශ්වාස කරන්න බැරුව Buyong ටිකක් සද්දෙන් ඇහුවා.