Future Meets Present ‖ OT7 [7]

Chapter 06

කිසිම දවසක හීනෙන්වත් නොපැතූ විදිහට තමන් ළඟට අනාගතෙන් ඇවිත් ඉන්න දරුවො ටිකක් නිසා, මුළු බන්ග්ටන් ඩෝම් එකම මේ වෙද්දි උඩුයටිකුරු වෙලයි තියෙන්නේ. 

කාල තරණය වගේ ප්‍රබන්ධයක්, යථාර්තයක් කියලා ලෝක බලවතුන් දැනගත්තොත් මේ පුංචි දරුවොන්ට මොන වගේ ඉරණමක් අත්වේවිද කියලා හිතන්නත් මේ තරුණ කොල්ලො හත්දෙනා බය වුණා. ඉතින් තමන්ගේ කම්පැනි එකටත් මේ දේවල් කියන්න බැරි නිසාම කොල්ලො ටිකට සිද්ධ වුණා, එයාලගේ පීඩීනිම්ටත් බොරු කියලා මේ දේවල් මුළු ලෝකෙන්ම වසන් කරලා තියන්න.

ඉතින් ඒ නිසාම පහුගිය දවස් දෙක තුනක්ම මහන්සියෙන් පිළිවෙලකට එකලස් කරපු එයාලගේ අළුත් ඩෝම් එක, පොඩ්ඩො ටිකත් එක්ක එකතුවෙලා ටැනීස්ලා ආයෙමත් හැඩි කරලා දැම්මා. ආයෙමත් ලොකු කාඩ්බෝඩ් පෙට්ටිවලට ගෙදර ඇතුලේ තිබුණූ හැම පොතක්ම, හැම පින්තූරයක්ම, හැම මල් පෝච්චියක්ම විතරක් නෙවෙයි කුස්සියේ තිබුණූ සමහරක් හැළි වළන් පවා ආයෙමත් ඔබපු මේ කොල්ලො හත්දෙනා ලෑස්ති වුණේ, එයාලගේ මැනේජ්මන්ට් එකෙන් ගෙදර අස් කරන්න කියලා තව සතියක විතර නිවාඩුවක් ඉල්ලගන්නයි.

ඉතින් අන්තිමේදි කොහොමහරි ගෙදර තියෙන අපිළිවෙල දැක්කට පස්සේ බැන්ග්ටන් ස්ටාෆ් එකේ අය එයාලට උපරිම දවස් හතරක කාලයක් දුන්නා, මේ බඩු මුට්ටු ටික අස් කරලා ආයෙමත් ප්‍රැක්ටිස් පටන්ගන්න වැඩේට.

ඉතින් මේ වෙනකොට මීට දවස් දෙකකට කලින් යුන්ගි වගේම සොක්ජින් ශෙයා කරගත්තු කාමරේ දැන් අයිතිවෙලා තිබුණේ සොක්ජින්ටයි එයාගේ පුතා ජිවෝන්ටයි තමයි. එතකොට හැමදාමත් තනියෙන් හිටපු හොසොක්ගේ කාමරේට අළුතින් යුනා එකතුවෙද්දි, ජිමින්-ටේගේ කාමරේ ඇතුළට එලවලා හිටපු නම්ජුන් වගේම ජන්ග්කුක් දෙන්නත් නිසා ඒ කාමරේ පෙනුනේ හරියට සැමන් ටින් එකක් වගේ පැක්වෙලයි.

ඉතින් ඒ විදිහට හිස් වුණු නම්ජුන්-කුක්ගේ කාමරේ නම් මේ වෙනකොට, යුන්ගි වගේම සෝජුන්ගේ නොසන්සුන්ව වැටෙන හුස්ම උඩ පහළ යන සද්දේ පැහැදිලිවම ඇහෙන්න තිබුණා.

"ඔයා නිදිද අප්පා...???"

ඇහෙන නෑහෙන ගාණට වගේ සෝජුන් කතා කලත් කාමරේ තිබුණු ඝණ නිහැඬියාව ඇතුලෙ වුණත් කොල්ලාගේ කටහඬ, සිතුවිලි ගොන්නක් අස්සේ පැටලැවිලා හිටපු යුන්ගිට පැහැදිලිව ඇහුණා.