"අපි කොහොමහරි යුනාව ආයෙ එයාගේ කාලෙට යවන්න පුළුවන් ක්රමයක් හොයාගමු හ්යොන්.... අපි කොහොමහරි එයාව පරිස්සමට ආයෙ ගෙදර යවමු." ජිමින් එහෙම කියාගෙනම හොසොක්ව ආදරෙන් බදාගත්තා.
"අප්පා...............!!"
බන්ග්ටන් ඩෝම් එකේ සාලෙ පැත්තට දුවගෙන ආපු යුනා, ඒත් එක්කම ගිහින් හොසොක්ව තදින් බදාගත්තා.
යුනා හිටියේ දැකපු නරක හීනයක් නිසා හොඳටම බයවෙලයි. ඉතින් තමන්ගේ ඉණ වටේ එතිලා තියෙන යුනාගේ සීතල අත්, නොනවත්වා වෙවුලන බව හොසොක්ටත් හොඳටම දැනුණේ කෙල්ලගේ හිතේ තියෙන බයත් එයාට තේරුම් කරමිනි.
"ඇයි මේ ඔයා බයවෙලා යුනා....??? මොකක් නිසාද ඔයා මේ විදිහට බයවෙලා ඉන්නේ???"
"අ-අ-අපි කොහොමහරි ජිවෝන් ඔප්පාව හොයාගන්න ඔින... ජිවෝන් ඔප්පාට කරදරයක් වෙන්න කලින් අපි කොහොමහරි එයාව හොයාගන්න ඔින... අනේ අපේ ජිවෝන් ඔප්පා...." යුනාගේ ඇඬිල්ල දැන්මම නතරවෙන පාටක් නැති තරම්. ඒ තරමටම මේ පුංචි කෙල්ල හිටියේ හොඳටම බයවෙලා කියලා කිව්වත් වැරදි නෑ.
"ක-කවුද ජිවෝන් කියන්නේ???" ඒත් ජන්ග්කුක් එහෙම අහද්දි, යුනා එයාගේ ඇස්වලින් නොනවත්වා බේරෙන කඳුළු ටිකත් එක්කම කෙලින්ම සොක්ජින්ගේ පැත්තට හැරුණා.
"අන්කල් ජීනිගේ ලොකු පුතා තමයි ජිවෝන් කියන්නේ..." යුනා කොහොමහරි එයාගේ වචන ගලපලා කතා කලා. ඒත් එක්කම ආයෙමත් පුදුමෙන් ලොකු වුණූ ඇස්ගෙඩි දොළහකගේ අවධානේ තමන්ගේ පැත්තට එකපාරටම හැරෙද්දි, ජින්ගේ කන්දෙකත් හෙමිහෙමින් රතුවෙන්න පටන් අරගෙනයි තිබුණේ.
"ම්-ම්-මගේ පුතා......???" යුනා කියපු දේ මොකද්ද කියලා හරියටම විනාඩි පහකට පස්සේ තේරුම් ගියපු සොක්ජින්, ඊටපස්සේ එයාගේ පපුවත් අල්ලගෙන එහෙම්මම පැත්තකින් තිබුණූ කොරිඩෝවේ බිත්තියට හේත්තු වුණා.
"හ්යොන්? ඔයා හොඳින්ද....???" ටේහ්යොන්ගේ වාරුවෙන් සාලෙ මැද්දෙ තිබුණූ සෝෆා එකට ජින් ඇවිඳගෙන ආවේ හීනෙන් වගේ. "එහෙමනම් අද උදේ Gangnamවල හිටපු මන් වගේම කෙනා....... ඒ-ඒ-ඒ-එයා මගේ පුතාද??? එතකොට ඒ හිටියේ ම්-ම්-ම්-මගේ පුතාද???"
ESTÁS LEYENDO
Future Meets Present ‖ OT7 [7]
Fanficවංකගිරියක් විකල්ප මාර්ග දහස් ගාණකින්ම නිර්මාණය වෙලා තිබුණත්, තියෙන්නේ එකම එක පිටවුමක් විතරයි. ඉතින් "කාලය" කියන්නෙත් නිමක් නැති වංකගිරියක් වගේ දෙයක්. ඒ තියෙන එකම එක පිටවුම හරියටම මොකද්ද කියලා හොයාගන්නකල් ඒ වංකගිරිය ඇතුලේ අපි අන්ත අසරණයි. බය, වේදනා...