ရုပ်ရှင်ရုံက ပြန်ရောက်လာပြီးထဲက အိပ်ပျော်သွားခဲ့တာ ညနေမှ ရှောင်းကျန့်က အရင် နိုးလာတယ်။ ရှောင်းကျန့်က ကုတင်ပေါ် ဝင်လျားမှောက်ပြီး ရိပေါ်မျက်နှာလေးကို ငေးကြည့်တယ်။ နှာတံလုံးလုံးလေးကို လက်ညိုးလေးနဲ့ ပွတ်ဆွဲသွားပြီးမှ နှုတ်ခမ်းပါးပါးလေးကိုပါ တို့ထိကြည့်တယ်။ရိပေါ်မျက်နှာ အစိတ်အပိုင်းအားလုံးကို ငေးကြည့်ပြီးနောက် နဖူးပြင်ကျယ်ကျယ်ကို အကြည့်ရောက်သွားတဲ့အခါ ရှောင်းကျန့်ရဲ့အငြိမ်မနေတဲ့ လက်ကလေးက တဖက်ဖက်ရိုက်လိုက်သေးတယ်။
" အရာရှိဝမ်က ရုပ်က ကလေးရုပ်လေးပဲ။ ပါးလေးက ဖောင်းသေး။ "
ရှောင်းကျန့်က ရိပေါ် ပါးဖောင်းဖောင်းကြီးထဲကို လက်ညိုးလေးထိုးထည့်လိုက်တော့ ရိပေါ်က အဲ့လက်ညိုးလေးကို ဖြတ်ခနဲ ဆွဲလိုက်ပြီးမှ ရှောင်းကျန့်ကို ခါးမှဆွဲပွေ့လိုက်ကာ သူက အပေါ်မှ ချက်ချင်းအုပ်မိုးထားတယ်။ အရာရှိဝမ် အားသန်ချက်ပဲ။
" ကိုယ်ဘယ်လောက် လူကြီးဖြစ်နေသလဲဆိုတာ မင်းသိပါတယ်။ "
ရှောင်းကျန့်က အနားကပ်လာတဲ့ ရိပေါ်မျက်နှာကို လက်ငါးချောင်းချဲကာ ကာထားလိုက်ပြီးမှ
" ဘာစားစရာရှိလဲ ရိပေါ်။ ဗိုက်ဆာနေပြီ။ "
" အခုလောလောဆယ် အဆင်သင့်စားလို့ရတာဆိုလို့ ကိုယ်ပဲရှိတယ် ။စားမလား။ "
ကိုယ်ပဲအစားခံရမှာ ကြိုသိလို့ ရှောင်းကျန့်က အရာရှိဝမ်ကို သွေးတိုးမစမ်းရဲဘူး။ ရိပေါ်ကို နည်းနည်းတွန်းဖယ်လိုက်ပြီး အိပ်ယာပေါ် နောက်ပြန်လက်ထောက်ကာ ထလိုက်တယ်။ ဆံပင်တွေကို သေသပ်အောင်ပြင်ပြီးမှ အခုထိ အိပ်ယာပေါ်လှဲနေသေးတဲ့ ရိပေါ်ကို လှည့်ကြည့်တယ်။
" မင်းက အိပ်ဦးမလို့လား။ "
" အခုလို အားလပ်ရက်ရတုန်းလေး ဘေးမှာ လာလှဲနေပေးစမ်းပါ။ ဘယ်သူမှကိုက်မစားဘူး။ "
ကိုက်တော့မစားဘူး။ မြိုချမှာ သိနေတယ်။
" စားစရာ သွားရှာလိုက်ဦးမယ်။ "
