Medusa

Hoofdstuk 4

‘Hallo, Lukie Luke. Hoe gaat het ermee?’, vroeg ze me intens, maar toch nonchalant.

‘Niet goed’, antwoordde ik met een zucht. ‘Maar ik heb geen zin om erover te praten.’

‘Oké, wat jij wilt. Waarom ben je zo laat?’

‘Ik had eerst een ondervraging met een agent.’ Ik keek geïrriteerd weg. Ik wou het er niet over hebben.

Ze rechtte haar rug. ‘Hoezo?’

‘Ik ben de laatste die de tieners die jij hebt… veranderd in standbeelden heeft gezien. Daarom moest ik een interview of zoiets afleggen met een agent.’

Ze knikte begrijpend. ‘Iemand staat ons te begluren, Luke’, merkte ze plotseling op.

Verward keek ik om me heen. Dan hoorde ik voetstappen. De persoon die ons stond af te luisteren rende weg.

‘Oh nee…’ Ik sloeg mijn hand voor mijn mond. ‘Zou die persoon ons gehoord hebben?’

‘Zeker en vast.’ Ze hief haar schouders nonchalant op, alsof het haar allemaal niet veel scheelde.

‘Maar waarom maak je je dan geen zorgen? Deze persoon weet wat er gebeurd is! Hij of zij kan gemakkelijk naar de politie stappen!’

Ze liet een afkeurend gegrinnik horen. ‘Natuurlijk. En wat zal die persoon dan zeggen? “Ik weet wat er met die jongens is gebeurd, ze zijn in steen veranderd door Medusa!”’

Ik knikte. ‘Oké, daar heb je een punt.’

Ze lachte. ‘Ik heb altijd gelijk.’

(Agent Hill)

Ik vertrouwde deze jongen niet. Al bij de ondervraging deed hij zo mysterieus, alsof hij iets te verbergen had. Dus zag ik geen andere optie dan hem te volgen. Ik dacht dat hij gewoon rechtstreeks naar huis ging gaan en had bijna de moed opgegeven, tot hij een tussenstop maakte bij deze dame, in een doodlopend steegje.

Ik stond met mijn rug tegen de muur, en hoopte dat ze me niet zouden zien. Ik probeerde zoveel mogelijk van het gesprek te volgen, maar sommige dingen waren te onduidelijk. Van de eerste dingen die ze zeiden verstond ik niets. Dan spitste ik mijn oren. Deze achtervolging zou niet voor niets geweest zijn!

‘Ik ben de laatste die de tieners die jij hebt… veranderd in standbeelden heeft gezien. Daarom moest ik een interview of zoiets afleggen met een agent’, zei Luke.

Wat?! In steen veranderd? Dat… Dat was toch niet mogelijk? Maar één iemand kon dat, en dat was slechts een mythisch figuur. Een legende. Die bestond niet echt. Haar naam was Medusa. Maar die heeft nooit echt bestaan… Toch?

Maar dat zou wel een goede verklaring zijn voor de standbeelden van hen die gevonden werden…