"Hayır, Mary seni dinlemek zorunda değilim. Beş yaşımdan itibaren bana annelik yapmiş olabilirsin. Ama artık rol yapmana gerek yok. Babamı sadece parası olduğu için sevdiğini biliyorum. Sen bir hırsızdan başka bir şey değilsin Mary"dedi Gabriel. Sert bir şekilde odasının kapısını kapattı. Marynin kafasında genç kızın son sözleri yankılanıyordu." Sen bir hırsızdan başka bir şey değilsin Mary". Gabriele öz annesi öldüğünden sonra ona üvey annesi olmuştu. Onun hayatını düzenlemek,iyileştirmek için bütün emeğini vermişti. Bir keresinde bankada hırsız duruma düşmüştü.Gabriel bu olayı,onun yüzüne hep vurmuştu. Marye her kızdığında, kadına bu sözler yüzüne tokat gibi iniyordu. Ama Mary sabırlı olmuş,bu anlaşmazlığın bir gün biteceğine inanmıştı. Genç kızın babası öldükten sonra ise gabriel Maryle daha fazla anlaşmazlık olmuştu. " Gabriel Sabrina Jearny"diye bağırdı Mary. Gabriel kendisine tam adıyla seslenilmesinden hoşlanmazdı ve Mary bunu çok iyi biliyordu. Genç kız sinirli bir şekilde odadan çıktı. "Bana öyle hitap etme,bana sadece öyle annem seslenir ve sen benim annem değilsin."dedi Gabriel,genç kızın öfkesi fazlalaşmıltı ve genç kız sinirlendiğinde kimse onu tutamazdı."1-Bak ben hırsız değilim 2-Artık senin annen benim ve 3- baban seni bana bıraktı. Artık benim sözümü dinleyeceksin Sabrina" diye bağırdı Mary. "Benim adım Gab-ri-el"diye bağırdı genç kız." Artık Sabrina ve bundan böyle yaz tatili diye dışarı çıkmak yok,sadece evde kalıcaksın.SADECE EVDE KALICAKSIN"diye öfkelendi Mary. "Bana ne yapacağını söyleyemezsin"dedi Gabriel ve odasını kapatıp,kapıyı kilitledi. Bu günü çok uzun zamandır bekliyordu. Eğer Mary çok kızarsa evden firar edip,bütün hayatını geride bırakıcaktı ve işte bu o andı.EVDEN FİRAR GÜNÜYDÜ. Eski hayatını dair bir şey bile yanında kalmicaktı. Kapısını iyi kitlediğine emin olup,kapıya itebildiği şeyleri itti.Dolabından bir şort,bir tişört ve geleceği için biriktirdiği parayı alıp,birkaç su dolu şişe ve küçük bir çanta alıp içine koydu ve sırtına taktı.Dolabının içinde gizlediği ayakkabısını giydi. Bu ayakkabı ona annesinden kalan son hediyeydi ve bir tane ceket alıp dolabını kapadı. Penceresinin yanına gitti ve sessiz bir şekilde penceresini açıtı.Odasına son bir kez baktı. Bu odasına son bakışıydı ve atladı.Bu pencereden ilk atlayışı değildi. Çoğu kez arkadaşlarıyla gizlice oynamak için ya da ailesine kızdığında kaçar sonra ise geri gelirdi. Ama bu onun son kaçışıydı ve geri dönüş yoktu. Mary her zaman iyi bir insan gibi görünürdü. Ama aslında tam Gabrielin söylediyi şeydi bir hırsız,Gabrielin babasını sadece bir zamanlar sevmişti. O zamanda Gabriel için herşeyi yapmıştı. Babası uzun bir yolculuğa gittikten sonra Gabriele hayatı cehennem yapmıştı. Ona göre 18yaşı iyi bir evden kaçış yaşıydı ve Gabriel her zaman kendine güvenirdi. Daha önceden ki deneyimleriyle yere ayakları üstüne düştü ve arkasına bakmadan koşmaya başladı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Moara hotel
PrzygodoweGabriel evden olabildiğince uzağa koşuyordu, bu onun firar günüydü. Kendini hiç görmediği bir sokakta buldu. Bir kaç gün kalabilecek bir yerim olsun düşüncesiyle bir Hotel'e girdi.Ama oradan geri çıkamadı.
