Aslında neyi bildiğimi bile bilmiyorum.. Neden böyle doğdum? Eğer bu olmasaydı nasıl biri olurdum. Kendim gibi hisseder miyim? Anksiyete benliğimin içine o kadar oturmuş ki onsuz bir hayatımın olabileceğini bile düşünemiyorum. Bilmiyorum bu iyi birşey mi,yoksa çok kötü mü? Aslında yalnız olmak değil gelecekteki hayallerim için güçsüz olmak beni korkutuyor. Ya sırf anksiyete yüzünden istediğim geleceğe kavuşamazsam. İşte bu beni çok korkutuyor.Birgün yalnız olduğumda umarım hayallerimi gerçekleştirecek gücüm olur.
Artık koşmaktan yoruldum... Bıktım. Sadece insanların beni fark etmesin istiyorum ama ondan ölecekmiş gibi korkuyorum. Yanlız ağlamaktan kendimi parçalamaktan bıktım ama bir çözüm bulamıyorum.
Aşk ne demek ki? Birisine hissettiğim derin sevgi mi? Benim gibi birisi aşık olabilir mi ki? Konuşabilmek gerekmez mi? İnsanlar yanıma gelince bile gereksiz hissediyorum. Birisine bu kadar yaklaşabilir miyim? Ya da buna cesaret edebilir miyim? Sanki yanlızlık beni ele geçirmiş gibi... Yanlız doğdum yanlız öleceğim.
