I Just Want To Exist

Chapter 1

Jacob pov's

"Tito Jacob! Tito Jacob!" Tawag sakin pamangkin kong si Ancheska. Palabas na sana ako ng bahay ng madatnan ko siya sa Salas at may hawak na parang album.

"Yes my Princess? What do you need?" Malambing kong tanong sa kanya. Habang papalapit ako sa kinaroroonan niya.

"Look tito! You look so inlove in this picture! Your eyes was full of love, I can see it" Litanya nya na ikinakunot ng noo ko.

"What are you saying? Love? Anong alam mo sa love? Oh my god Ancheska you're only sixteen for Pete's sake!" Anong pinag sasabi ng batang ito? Love? it's almost 3years but my heart only belongs to her. To my greatest love.

"Psh! Wag ka ngang OA diyan Uncle Jacob! Napapanood ko lang yon sa mga movies. But I can tell that you're really inlove with her, this smile on your face was only belong to your love ones. And you really look so happy!" Sagot niya sa akin habang ang attention ay nasa album pa den na hawak niya. Dahil sa kuryoso ay nagmadali ako na lumapit sa umupo sa tabi niya.

"This is your first love, Am I right?" Tanong niya sakin ng maka upo ako sa tabi niya. Ilang segundo akong napatulala sa mga litrato na nakikita ko. Parang isang tsunami na nag flashbacks sakin ang mga masasayang araw na kasama ko siya.  Ang litrato na tinutukoy ni Ancheska ay yung nasa Ferris wheel kami, naka peace sign siya habang ako ay nakatitig lang sa kanya habang naka ngite. Kahit ako kitang kita ko sa sarili kong mga mata ang kinang ng pagmamahal ko sa babaeng to. Lalo akong nilalamon ng pang hihinayang at guilt.

"Tito?" Tawag atensyon sakin ni Ancheska.

"She's my first and greatest love Ancheska, Siya si Ate Airene mo" sagot ko sa kanya habang nakatingen padin sa mga larawan.
Hinde niya kilala si Airene dahil sa States siya lumaki. Last year lang sila umuwe dito sa pinas.

"Oh! I knew it!" She exclaimed and almost clap her hands.

"Where is she? Can I meet her? I think she's more prettier in person" sabi niya habang binabalik ang tingen sa mga larawan namin ni Airene.

"Yes, she's the prettiest girl for me. You will meet her soon, I promise" she nodded at me. Patuloy niyang binubuklat ang album na hawak niya.

"By the way, san mo nakita yan?"

"Sa guestroom yung nasa dulo ng hallway katabi ng dati mong kwarto. Nakita ko na dala dala ni nanay selda at mukang itatabi niya sa bodega kaya kinuha ko nalang ang ganda ng cover e." I nodded at her.

Dating kwarto ni Airene pag nadalaw siya dito sa bahay. Napangite ako ng mapait dahil sa mga na alala ko. Kanya siguro ang album na iyan.

"Pwede bang pag tapos mong tignan yan ilagay mo sa ibabaw ng study table ko sa kwarto?"

"Yes tito!" Sagot niya habang patuloy na tinitignan ang mga larawan doon.

"Aalis na ko, bye my princess" paalam ko sa kanya at hinalikan siya sa ulo bago lumakad palabas.

Papunta akong hospital, ito na ang kinagisnan ko araw araw ay nahanap talaga ako ng oras para mag punta sa Hospital kung nasan siya.

Pinarada ko ang kotse ko sa may basement ng hospital dahil baka kinabukasan nanaman ako maka uwe. Tinanguan at nginitian lang ako ng mga nurse at doktor na mga nakaka salubong ko.

Sa almost 3yrs niya dito ay kilalang kilala na ako ng mga staff, nurse, doktor, guards at mga Janitor dahil sa loob ng tatlong taon ay halos dito na rin ako tumira para lang bantayan siya.

Pag pasok ko sa kwarto kung nasan si Airene ay naabutan ko ang kanyang kambal na si Ailene na hawak ang kanyang kamay habang umiiyak na halos hikain na. Ilang minuto den ang lumipas bago niya napansin ang presenya ko, napa anggat siya ng tingen at mas lalong naiyak. Tumayo siya at lumapit sa may lababo sa gilid at nag hilamos siguro ay para mahimas masan siya sa pag iyak. Lumapit at umupo ako sa tabi ni Airene. Hinawakan ko ang kamay niya at iniayos ang kanyang buhok. Hinalikan ko siya sa noo. It's almost three years simula nung nalagay sa coma si Airene at bawat araw ay nadadagdagan ang guilt at pang hihinayang ko dahil alam kong sobra ko din siyang nasaktan noong mga time na yon.

"Jacob, gustong-gusto ko magalit sayo." Basag sa katahimikan ni Ailene. Napa anggat ako ng tingen sa kanya at napakunot ako ng noo dahil kita ko ang galit at lungkot  sa mga mata ngayon ni Ailene.

"Gustong-gusto ko magalit sa lahat mga tao na nanakit sa kambal ko pero hinde ko magawa dahil isa ako sa mga yon" Muling sabi niya at pumatak nanaman ang luha sa mga mata niya.

"Ailene ano bang sinasabe mo?" Naguguluhan kong tanong sa kanya.

"Napaka walang kwenta ng mga taong naka paligid sa kanya, ni isa walang naka kita. Kahit ako, ikaw at mga magulang namin hinde nakita" patuloy niya.

"Ailene naguguluhan ako, make me understand" sabi ko sa kanya.

"Hinde niya tayo deserve Jacob! Hinde niya deserve yung mga pinaramdam natin sa kanya! Walang wala tayo sa kanya, all she deserve was to be happy! Napaka walang kwenta kong kambal!"

"Ailene!  I said make me understand!" Medyo naiinis kong tanong dahil wala akong maintindihan. May kinuha sa siya bag niya na isang medyo makapal na notebook.

"This is Airene's Diary, nakita ko yan last week sa kwarto niya nung nilinis ko" She handed me the notebook. Naka kunot noo kong inabot ang notebook na hawak niya.

"Don't come back here hanggat hinde mo yan natatapos na basahin, and I don't think mag kakaroon kapa ng lakas na bumalik dito kung sakali na mabasa mo yan" litanya niya sakin habang pinupunasan ang luha niya.

"What? Pinag babawalan mo ba ako na bisitahin si Airene?" Tanong ko.

"Binge kaba o tanga? Leave now." Seryosong sabi niya.

"Pero Ailene ba-"

"I said leave! Kusa kang aalis o ipapakaladkad kita sa mga guard? Binibigyan pa nga kita ng chance e, sabi ko bumalik ka pag natapos mona yan! I papa ban kita dito pag hinde ka sumunod na intindihin mo?!" Galit niyang sabi habang naka turo sa pintuan.

Wala na akong nagawa, hinalikan ko muna sa noo at pisnge si Airene bago tumayo.

"I will come back next week my love, I will miss you" bulong ko kay Airene bago ko tuluyan na binitawan ang kamay niya.