🦋 forget and forgive 🦋[namjin]

6.I like pink

ووت فراموش نشه =)

____________jin__________________

یه هفته از روزی که به هوش اومدم گذشته و بدنم یکم از حالت کوفتگیش درومده البته فقط یه کم ولی با این حال دوست ندارم همش تو تخت باشم

صبح ها میرم پیادروی ...ورزش خیلی بهم کمک میکنه اینجوری حس بهتری دارم

هندفنمو گذاشتم رو گوشم و شروع کردم به دوییدن

همه چی خوبه ...با ته و آیو خیلی صمیمی شدم و تقریبا هر روز همو میبینیم

مادر و پدرشون هم هر هفته بهمون سر میزنن و میتونم بگم که با اونا هم خیلی خوبم

مامانم حساسیتش کمتر شده و زیاد بهم گیر نمیده

اوایل خیلی تحت نظر بودم جوری که خودش تو دهنم غدا میزاشت و این خیلی لوس به نظر می‌رسید

پدرمم که مثل همیشه درگیر شرکته
ولی این وسط یکی هست که هنوز ازش مطمئن نیستم...

نشستم روی نیمکت و یه نفس بطری آب رو سر کشیدم

نامجون...
از اون روز دیگه ندیدمش اون عجیب ترین آدمیه که بعد از به هوش اومدنم دیدم اعتراف میکنم که درکش نمیکنم

هر از گاهی مادرم راجب بهش با پدرم حرف میزنه و ازش میخواد اونو برگردونه خونه

من چیزی نمیدونم ولی اونطور که شنیدم انگار بعد مرگ پدرش با مادر و پدرم زندگی می‌کرده چون بابام خیلی دوسش داشته و اونو یاد برادرش مینداخته
به گفته ی خودش اون یادگار برادرشه...

چرا حس میکنم به خاطر منه که برنمیگرده
یعنی باید برم و ازش بخوام که برگرده؟
اگه برینه بهم چی؟

ولی بابام گفت هر طور شده امشب برای شام میارتش خونه
و این یعنی احتمالا ببینمش حتی از فکرشم استرس کوچیکی گرفتم ولی دیدنش هیجان انگیزه ‌...تناقض عجیبی داره هم میخوام ببینمش هم نمیخوام

بلند شدم و به سمت خونه حرکت کردم

از این به بعد سعی میکنم زیاد خودمو درگیر نامجون نکنم ...من باید تلاش کنم گذشته رو به یاد بیارم

چیزی از گذشته نمیدونم... این روز ها واقعا سعی کردم که به یاد بیارم بیست و چهار ساعته با بقیه راجبه گذشته حرف میزنم ولی همه چیز برام نا آشنا و غریبه اس

باورم نمیشه من گذشته ای داشتم
عجیبه نه؟

نفهمیدم کی رسیدم جلو در خونمون
این روز ها همین جوریم فکرم همیشه جای دیگه اس و زمان و مکان رو فراموش میکنم...
همین که رسیدم جلوی در ته رو دیدم
از ماشین پیاده شد و به طرفم اومد

_به به ورزش میکنی... کار درست میکنی این همه زیبایی که الکی به دست نمیاد

موهامو دادم بالا و لبخند شیطانی زدم