"bakit ngayon ka lang?!"
walang gana akong tumingin kay mama. pag kauwi ko palang galing trabaho ko ay sermon nya agad ang naabutan ko. "nag review ho ako kasama ng mga kaibigan ko."
masama ang tingin nya sa akin. "review, review. ang sabihin mo ay lumandi ka lang!" bulalas nya. ala singko na ng umaga, hindi ko namalayan ang oras kaya hindi ako naka uwi agad.
"pagod ako ma. huwag ngayon" tipid ko syang nginitian at umakyat ng kwarto ko. wala pa akong tulog, gusto ko ng mag pahinga kaya hindi ko na pinansin ang mga sinasabi nya sa akin. kahit naman anong sabihin ko ay wala naman akong mababago sa mga iniisip nya sa akin.
naririnig ko pa ang sermon nya hanggang sa maka tulog ako sa kwarto ko.
"si ariel yon diba?yung top 1 sa kabilang school?" kinulbit ako ni kelsie. kasama ko sya a lunch dahil nag kataon na malapit sa law school ko ang site kung saan isa sya sa mga assistant architect.
tiningnan ko ang itinuturo nya. tumango ako, matunog ang pangalan nya sa law school ko kahit na sa ibang school sya. usap usapan kasing magaling daw sya sa debate.
"ka batch mo sya diba?" tanong ulit ni kelsie.
"Oo." maikling sagot ko at humigop sa kape ko. tanghaling tapat pero kailangan ko ng kape dahil wala akong maayos na tulog at hindi dapat ako patulog tulog sa klase dahil paniguradong sabon ako sa prof ko.
"balita ko magaling daw yan. na kita mo na ba sa korte yan?" she lean closer to me. mukha tuloy kaming may pinag chichismisan.
"i heard that too but i never saw her on court"
natahimik kami ng ilang saglit, ilang saglit pa ay tiningnan nya ulit ako na parang may naalala sya.
"mahirap ba talaga sa law school?" she ask curiously. pinaka titigan ko sya. bakit naman 'to bigla biglang mag tatanong ng gano'n?
"of course, harder than i thought." sinagot ko nalang. but i can sense that there's a reason behind her question
"but..." hindi nya maituloy ang sinasabi, mmaking me doubt more. i knew it, there's something i don't know.
"what is it kelsie?" ibinaba ko ang hawak kong kape at tumingin sakanya. i saw her sigh.
"para kasing para sayo ay madali lang, i can see that you're enjoying your chosen course but i don't think Elara does." bumaba ang tingin nya sa sa laptop na nasa harap ko. kahit kasi kumakain ako ay nag babasa parin ako ng mga case at nirereview ang mga past lessons namin. "hindi lang sya nag sasabi pero noong naka raan ay tumawag sya saakin. mukhang lasing at na wrong number lang dahil tinawag nya akong shamara. she's complaining about her course, she even told me that she doesn't want her course for the very beginning"
napa kagat ako ng labi. sa una palang talaga ay nahahalata ko na iyon. ayaw ko lang magsalita dahil nakikita ko naman sa kanya na nag pupursigi sya para mairaos ang law school. "you see phoebe, i'm just worried. noong gabing iyon ay dapat pupuntahan ko sya pero biglang nag ka emergency sa site kaya si west ang pinapunta ko."
"I can notice that ever since we both enter law school. But I'm trying my best not to mention it because i can see that she's trying her best." Napa yuko ako. Dapat ba ay sinabi ko iyon kay Elara?
"Next time I'll talk to her." Iyon nalang ang nasabi ko.
Nasa labas na ako ngayon ng Classroom namin at nakita ko si Elara sa may Pinto. She's holding a paper. Maybe a reviewer pero kung ibabase sa kapal nito it's probably a Cases.
"Elara." I called for her.
Lumingon ito sa akin at agad ipinakita ang ngiti nya. I smiled back, Elara is our Sweet heart. Sa aming lahat ay sya ang pinaka mabait. Kabaliktaran ng best friend nyang si Shamara na halos palitan na si Satanas sa impyerno dahil sa ka tarayan. But shamara is a great woman, i remember how she suffered because of someone, and i can clearly say that she's a very strong woman.
