"Khaiver..."
"Yes woman, now stand up." Pag susungit nya na naman.
Napakunot ang noo ko dahil nag tataka ako sa nararamdaman ko. Ano ka ba phoebe! Galit ka dapat sa taong yan! Anong katangahan na naman to?!
Tumayo ako gaya ng utos nya, yes agad agad, sabi ba naman ni khaiver eh, syempre susunod tayo--- ay puta. Ano ba phoebe! Ang dami mo pang problema! Wag muna yan. Out of character na yan!
"I-iwan moko" saad ko. Bobo phoebe, bat yan! Baka nga iwan ka dito. Wala kang pupuntahan!
"What? Tell me what happened first." He insisted. Mukhang napipikon na. Typical Khaiver.
"Pinalayas ako" umiwas ako ng tingin dahil nahihiya ako sakanya.
"What? Nanaman?"
"Pwede ba wag moko ma what what dyan, problemado pako. Wag mo muna ako istorbohin!" Bulyaw ko sakanya.
"Tsk. Get in." Wika nito. Walang pake sa pag bubulyaw ko.
Sheesh, eto na naman. Ang laki laki pa ng problema ko tas uutos utusan nya pako.
Wala akong nagawa kundi pumasok sa shot gun dahil nilagay nya na sa back seat ang mga gamit ko. Bago na naman sasakyan nya, naka raptor. Ewan ko ba kung sadyang richkid lang sya o puro hiram to. Lagi nalang iba eh.
"Where to?" He ask when he gets into his sit.
"Pinalayas nga ako diba? Kaya nga ako nasa gilid ng kalsada diba? Kase nga wala akong pupuntahan!" Sarkastikong sagot ko. Ayaw kong tumawag sa mga kaibigan ko, ayaw ko silang abalahin. Alam kong busy sila at may kanya kanyang buhay, ayaw kong idamay sila sa suliranin ko. Nakakahiya na.
"so, where to?" he repeated. napa face palm nalang ako dahil sa sagot nya.
"ibaba mo na nga ako." pag susungit ko even though ayaw ko talaga bumaba. di nya'ko pinansin at patuloy nalang nag drive na pinag pasalamat ko. habang tahimik ang byahe naisip ko lahat ng nangyayari sakin, naiiyak na naman ako, pano si papa? mapapainom kaya sya ng tama? mabibilhan kaya sya ng gamot? sa pag iisip ko ay di ko namalayan na naka tulog na pala ako.
nagising nalang ulit ako ng tumigil ang sasakyan. tiningnan ko si khaiver na naka titig sakin. kanina ko pa napapansin na gusto nya mag tanong pero di nya magawa, siguro ay dahil inaalam nya pa kung kaya ko bang mag sabi or i prefer not to tell. either way, i'm happy as long as i'm not sleeping outside.
so now, i know---we both know that i'm silently asking for help. he knows that, i know he know, but the best thing to do is not to bring that up.
i know i'm stooping so low for asking and receiving help from him-- the reason of all of this drama, but i don't have a choice, sinira nya buhay ko, might as well humingi ako ng kaya nyang maitulong.
he's staring at my soul before he speaks "you awake? let's go" he coldly said.
napairap ako sa hangin nang maka baba na sya at binaba narin ang mga gamit ko. pag tingin ko sa paligid ay halos bumagsak ang panga ko nang makita ang isang mansion--no no no! palasyo sya! ag laki!
"this is my grandfather villa, dito ako tumutuloy for now dahil malapit to sa company. " wika nya sakin. "i'm alone so you can stay until you found a place to go."
nagulat pako sa sinabi nya, i'm expecting him to drop me in some kind of apartments na pwede konhg marentahan or some hotel na pwede kong matulugan para iraos lang tong gabi at boom papabayaan nya na'ko. i never expect na iuuwi nya'ko!
"bakit dito? unang salitang lumabas sa bibig ko.
"why? you don't like it here?" he ask plainly. tunog walang pake kahit sabihin kong ayaw ko.
