PSİKOPAT AŞIK (BÖLÜMLER DÜZENLENMEYE ALINMIŞTIR.)

-1-

Bölümler düzenlemeye alınmıştır. Yapılan kelime yanlışları ve bazı olaylar düzeltilecektir..

Birbirine karışmış iki lanet bu kadar can yakıcı olmamalıydı.

Yaz ayının kavurucu sıcağı ve şiddetli karın ağrısı..

Güneş öğle vakti tüm aydınlığıyla beni selamlarken kavurucu sıcağıyla varlığını bedenimin her yerinde hissettiriyordu. Eve giden tenha yolun kaldırımında tek tük insan vardı.

Karın ağrım bedenimi esir almışken tek dileğim eve hemen varmaktı. İsteğimi gerçekleştirmek yerine yavaş yavaş yürümem de ayrı bir ironiydi.

Çalan korna sesiyle olduğum yerde sıçramıştım.

"Gerizekalı korkuttun." Diye bağırarak dönmem Lamborghini Reventon'i görmemle kesilmişti. Hayranlıkla arabaya bakarken arabadan inen çocuk ağzımı aralamama sebep olmuştu. Mayhoş bakışlarımı üstünde gezdirirken o kulak dolduran sesiyle bir kez daha beni benden almaya yetmişti.

"Yolun ortasından çekilsene."

"Gerçek misin sen."

Mırıltılarla söylediğim cümleyi yeni yeni idrak ederek ağzımı hızla kapattım.

"Şöyle bakmayı kes ve yoldan çekil."

Hızlı bir şekilde kaldırıma çıkarken aramızda kalan ufak mesafeyi kapatmıştı.

Dudağının kenarı kıvrılmış bir şekilde bana baktığında gözlerimi kırpıştırdım.

"Ah hadi ama yapmamalıydın bunu.."

"Şu arkandaki leke ımm çok itici." Diyip gaza basmıştı. Ne dediğini anlamaz bir şekilde ona bakarken beyin fonksiyonlarım yeni yeni işlev görmeye başlamıştı.

"Arkamdaki leke. Olamaz!!"

Utancımdan tüm kan yanaklarıma pompalanmaya başlamıştı. Neden regl dönemimde dışarı çıktıysam.

Ne yapıcağımı şaşırmış bir şekilde etrafıma bakarken ilerideki banka hızlı adımlarla gidip oturdum. Burdan bu halde nasıl gidebilirdim ki.. Üzerime yapışmış bir lanet olmalı ki yeni taşındığımızdan tanıdığım kimsenin olmaması ve telefonumu yanıma almamam..

Nasıl gidiceğimi düşünürken aklıma gelen saçma fikirleri tek tek sıralayıp ne kadar mantıklı olabileceğini tartıyordum.

Koşsam? Imm sanırsam saçma bir fikir. Bir kişiye rezil olmuşken diğer bir kaç insana rezil olmayıda göze alamazdım.

Elimi arkama koyup koşsam? Bu hiç olmaz.

Tişörtümü çıkartıp arkama bağlasam? Bunu düşünmemiş farz ediyorum.

Aklıma gelen dördüncü ve en mantıklı fikrimi uygulamaya karar verdim. Burda kalıp havanın kararmasını beklemek..

Kaç saat beklediğimi bilmiyorum ama sonunda hava kararmıştı. Etrafımda insanlarında olmamasının verdiği rahatlıkla ayağa kalkıp eve doğru yürüdüm.