SEN VE BEN

-1-

(Bölüm şarkısı Teoman-Renkli rüyalar oteli)

Akşam taşınıyoruz ev eşyaları hazırdı kalan tek şey kıyafetleri bavullara yerleştirmekti Mira eşyalarını toplamaya başlamıştı buradan gitmeyi istiyordu nedeni belli annemin mezarının olduğu şehire gidiyoduk ama gerçeği bilmiyodu bilseydi gitmeyi istermiydi... Mira mutlulukla kıyafetlerini toplarken ben sadece mızmızlanıyordum üşengeçlikten değill tamam biraz olabilir ama buradan gitmek tahmin ettiğimden daha zor.

"Babacım Sema teyzoş halletsede bende arkadaşlarımla vedalaşsam hem Batu'nun yanına gitmem lazım nedenini biliyosun zaten neyse çok konuştum ben gidiyim" dedim ve telefonumu aldım Batuhan'ı bulup aradım

"Bir dakika" dedi her zamanki gibi ve yanındakiyle bişeyler konuştu sadece şunu duyabildim 'Gelicem sevgilim bekle'

Duyduğum şeyle yıkılmıştım onu sevmiyodum ama bu fazlasıyla ağır gelmişti ve hayal kırıklığına uğramıştım onu sevmiyor olabilirim ama arkasından biriyle çıkıcak kadar da kötü biri değildim

"Tamam söyle şimdi" dedi anın şaşkınlığı üstümde olduğu için cevap veremiyodum

"Kızım konuşsana" diye kükredi birden

"Iıı şey.... Batuhan şey dicektim buluşsak mı?" Diye sordum çabucak

"Bu muydu yani bunun için mi beni işimden mahrum bıraktın Deniz"dediği an ikinci bir şok yaşadım

"Aa kusura bakmayın Batuhan bey sizi kızları yatağa atmaktan mahrum bıraktım. Üzgünüm" dedim imalı imalı

"Neden bahsediyosun sen?" diye bi soru sordu utanmadan

"Dediğinizi duydum ya neyse buluşmamıza gerek yok bence. Batuhan ayrılalım bitsin"dedim çabucak

"Biticek bir ilişkimiz olduğuu bilmiyodum" dedi ve ben artık yürümeyi bıraktım olduğum yerde kaldım

"Adi hayvan" deyip telefonu yüzüne kapattım. Her zaman olduğu gibi bunaldığımdaki yerime gittim yani sahildeki parka , orası huzurluydu parkta oynayan, ordan oraya koşuşturan, gülen çocuklar onları izlemek hayatımdan daha güzeldi bazen hallerine ben bile gülüyordum ama onlarda bir gün büyüyecek ve olarında kötü hatıraları olucak. Bunu hiç bilmeden büyüyolar, büyümek istiyolar ama insan büyüdükçe dertleri, üzüntüleri, ağlamaları artıyor azalmamakla beraber.

Parkta 2 saat oturduktan sonra babam aradı "Efendim baba?"

"Deniz bavullar hazır halanın yanına gidicez vedalaşıcaz hatırlatıyım" dedi

"Baba ben o kadının evine gitmem. O kadın yüzünden an-" sözümü kesen babamdı

"Deniz kes çeneni sakın o cüml-" bu seferde ben kestim sözünü

"Sende çok iyi biliyorsun ki o kadın yüzünden annem gitti. O kadın yüzünden Mira annesinin öldünü sanıyor baba. Ve sen bana vedalaşmaya oraya gelmemi mi söylüyosun? Baba sen o lanet eve gidiceksen git ama ben oraya asla gelmem ve şunu bil ki Mira'yı da seninle göndermem" bağırarak konuştuğum için etraftakiler bir kaç yüz bana bakıyordu telefonu kapatıp eve gitmeye başladım. Eve geldiğimde Mira odasında yerde oturmuş şarkı dinliyordu