Soobin, yine ve yine onunlasın. Dışarıda yine kar yağıyor Soobin.. üşüyorum, her zamankinden çok ihtiyacım var sana Soobin ama yoksun. Burada olsaydın keşke şimdi. Sana doya doya sarılsaydım son kez, bu gece birlikte yavaşça süzülen kar tanelerini izleseydik. Sana uzun uzun veda etseydim keşke Soobin. Ama sen beni affetmedin bile. Yüzüne söyleyemiyorum Soobin, sen döndüğünde de burada olmayacağım ben. Ben hastayım Soobin. Gücüm yetmiyor. Gidiyorum Soobin, beni affet olur mu? Belki de asla uyanamayacağım bir uykuya gidiyorumdur. Umurunda bile olmasa da lütfen Soobin.. sadece senin iyiliğini istedim ben. Yalvarırım bana kızma. Ben seni canımdan bile çok seviyorum ChoiSoobin. Ben seni deliler gibi seven ChoiYeonjun'um.
Yeonjun gözyaşları deftere düştü ve pilot kalemiyle yazdığı yazılar dağıldı. Defteri kapatıp yatağının üzerine bıraktı ve kapının önünde duran valizini alıp yavaşça büyük evden ayrıldı. Hıçkırıkları son kez evin boş odalarında yankılanıyordu. Belki de bir daha dönmemek üzere gidiyordu ChoiYeonjun.
-◇-
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
