Karanlığa büründü şehir,her yer sesiz sadece yalnızlığın düşü kaldı aklımda .
Sen giderken bu gece uzak diyarlara .
Ben karakaplı defterim ve ucu pas tutmuş kalemimle çekiştiririz sesizce seni.
Onlar benim dert ortağım .
Onlara konuşur anlatırım saatlerce kara gözlerini .
Dinlerler bıkmadan.
İçimden geldikçe dökerim kelimeleri, tüm sırlarımı .
Kapatır iki yüzünü kimseye göstermezler, hep dinlerler.
Karşılıkta beklemezler ne kadar verirsende alırlar.
Ama hep susarlar aylar yıllar geçse de gitmezler ayrılmazlar bir yere...
