Herkes birgün gider
Kimi dar sokakların tozunu ayağina katarak.
Kimi hayatını verdiği semtini ezerek.
Kimi hiçbirşey olmamış düş gibi.
Kimi sesini yetirmiş karanlıktaki yol gibi.
Ve senin terk ettiğin şu sokaklarda
Durğun yürek o gün olğunlaşır.
Geçen dünlere dalar,rüzğarların çıkardığı ezgileri dinler ve kalırsın bir köşede.
Unutmak istersin sevdiklerinin içindeki sızıyı.
Hissedersin,özlersin adını koyamadığın şeyi.
Ve o gün gelir,ölür içindeki masum Çocuk inancı.
Ve birgün herkes gider
Senin bugün gittiğin gibi...
