Yalnız gecen tamı tamına 17 sene. Tek çabaladıgım onca dert, savaş. Başımın çaresine bakmak zorunda kaldığım onca yıl. Kimsenin dönüp sormadigi IYI GECMEYEN TAM 17 SENE... Tam alıştım diyorum bu derde yenisi geliyor imtihan diyorum sabrediyorum, çünkü biliyorum Rabbim tasiyamayacagim dert vermez. Imtihanlarimi teker teker geçmeye çalışıyorum Rabbime iyi bir kul olmaya çalışıyorum. Ben bunca imtihanı sadece Allahın varlığına inanarak ona sığınarak atlatıyorum. Benim arkamda bir Allahın kulu duramadi çünkü. Geceleri kendimi odalara kapattigimda da gormediler ne ağladığımı ne de çaresizliğimi. İçimde ki bütün fırtınaları dualarım bastırdı. Sustukca içime birikti dertlerim kederlerim. Konuştuğum zaman ya birilerine ağır geldim yada hiç dinlendim. Yeri gelip bana olgunsun diyorlar bunu da atlatirsin sen güçlüsün diyorlar... yalan güçlü olmadığımı biliyorlar aksine işlerine gelmedikleri için tek başıma birakiyorlar. Dertlerim çok onlar da farkında. Girdin mi altına ezilirler. Ben mi ? Benim dostum o kadar büyük ki bana öyle yardımlar ediyor ki Allahım diye yalvardigim an Buyur Kulum diye sesleniyor imdat dedin mi yardım ediyor. Şükürler Allahım verdiğin dertlere de şükür. Çünkü biliyorum benden beteri de var bu günüme de Hamdu Senalar olsun...
