MBS2 : Bound to be His Slave

Continuation

JAZLYN'S POV

"Mama Melissa" I called out her name weakly. My voice is shaking as my hands trembles. Pakiramdam ko kase ay parang nanghina ako ng marinig ko ang boses nya. It's like na I'm somewhat relief na ayus lang sila dun, at wala silang nagiging problema.

"Anong nang yayari? umiiyak ka bang bata ka? Sinasaktan ka ba ng mga amo mo jan iha?" Nag aalalang tanong ulit nito, Ng siguro ay mapansin nya ang tono ng boses ko. I just smiled softly at ipinikit ang aking mga mata. Agad namang umagos sa pisngi ko ang mga sariwa kong luha na kanina ko pa pinipigilang tumulo.

I really miss them so much...

"Hmm... It's not that, Mama Melissa. Hindi naman nila ako sinasaktan dito... Namiss ko lang siguro kayo jan ng subra" sagot ko na sa tanong nya makalipas ang ilang saglit na pag papakalma ko sa aking sarili. Pinahid ko narin ang aking mga luha sa pisngi at humugot ng isang malalim na buntong hininga.

"Ay ganun ba? Nako wag ka mag alala sa amin Jazlyn. Ayus kami dito. Ikaw ang mag ingat jan. Iba na ang mga tao ngayun iha, maayus na yung handa ka sa mga mangyayari" She said, pinapaalalahanan ako tulad ng laging nangyayari pag tumatawag ako sa kanya.

Well that's not a big deal for me, dahil talagang totoo ang mga sinasabi nya. And at this situation talagang kailangan kong mag ingat. Yes, of course she doesn't know about how dangerous my work is. Ang alam nya lang ay isa akong katulong dito. Well, Sana nga ganun nalang but nope I'm not just a simple maid. I'm a slave of this bloody Mafias.

Hindi ko naman pwedeng sabihin sa kanya yun dahil alam kong hindi nya kakayanin ang information nayun. Madali syang mag alala sa mga bagay bagay. I love her being like that, kase at least naramdaman ko ang tunay na pag mamahal ng isang ina because of her. Ayoko namang lagi syang pag alalahin kahit alam kong isa na iyun sa kinagawian nya.

"Noted Ma. Lagi nga po akong nag iingat dito" Nakangiting sagot ko. Sinulyapan ko naman yung pinto ng room ko bago tuluyang lumapit sa pinaka railing ng veranda at sumandal duon. Tapos na ang sunset kaya naman medyo madilim na. Hindi na naman ako nag balak mag bukas ng ilaw liban sa lamp shade sa table ko.

"Mabuti naman kung ganun. Babae ka pa naman. Pero teka muna. Wala ka na bang trabaho kailangan tapusin ngayun araw? Baka nakakaabala ang pag tawag mo sa amin. Alam kong naging busy ka kaya ngayun ka lang nakatawag" Pag pupuna nya. Rinig ko naman na parang nag lakad sya sa kabilang linya. But I just sighed dahil sa tanong nya na yun.

It's true that I've been busy... I've been busy running away from my death.

"Hmm... Tapos na po ang work ko para ngayung araw. My Bosses are away from some kind of business trip kaya po medyo maaga ang rest ko ngayun araw. Pasensya na kung ngayun lang po ako naka tawag. Talagang naging busy nga po ako" Mahabang paliwanag ko sa kanya.

"Nako ayus lang iha. Pero wag mo kalimutang kumain ng tama jan huh? Kahit busy ka. Kilala kita, Hindi ka kumakain pag alam mong marami kang gagawin. Alagaan mo ang sarili mo jan" Paalala pa nito. Lalo tuloy lumawak ang ngiti ko dun.

"Opo... Pero kamusta na ang lagay nya, Mama Melissa?" Tanong ko gamit ang mahinang boses. Rinig ko naman ang pag buntong hininga nya sa kabilang linya na para bang may nangyari ngayung araw na hindi maganda. Agad naman akong kinabahan dahil sa isiping baka may nangyari talaga sa kanya duon.

"M-may nangyari po ba kay Vivory, Mama Melissa?" Mabilis na tanong ko. Nag simula na akong di mapakali kaya nag pabalik balik na naman ako ng lakad dito sa veranda tulad ng kanina.

"Nako, hindi naman sa ganun. Wag kang mag alala. Vivory is doing fine. Kaya lang, kanina kase habang nag lalaro sila ng kaibigan nya sa parke eh di inaasahang nahulog yung bata sa siso. Kasama nya si Vivory ng mga oras nayun. Kaya sinisisi ng anak mo ang sariling nya dahil sa nangyari. Ang bata talaga na iyun manang mana sayo. Konting pag kakamali lang ay dinadamdam" Pag kukwento nya sa akin ng mga nangyari. Napaupo naman ako ng wala sa oras sa upuang adito rin sa labas dahil sa relief.