Seninle Yaşlanmak İstiyorum

-12-Müge Anlı'ya çıkıp 'Bul beni kaybolmuşum'diyen ilk insan sensin!!

(Kesinlikle Medyaya bakin qanqalar)

"Çıkmayacağım babanne.Ben burdan gitmek is-te-mi-yo-rum."dedim kapının arkasından bağırarak.

"Bak canım benim sana tüm içten dileklerimle,kalbimin son atışına kadar inandığım bir şey söylicem.HARBİ GERİZEKALISIN.Çık şurdan baban içerde seni bekliyor. "

"O kendisi gitsin.Çıkmıcam ben! "

Yatağımın üstüne oturarak dışarıya baktım.Sabah erken saatte babamın gelip beni alması üzerine kendimi odama kilitlemiştim.Ve çıkmaya da niyetim yoktu.

"Cemre çık dışarı!!"dedi dışardan gereksiz peder.
Sessizce oturmaya devam ettim,ne kadar benimle konuşmasa da konuştuğu zaman illa ki bana bağırdığı için korkuyordum.Ve şuan benimle konuşuyordu yani bana az sonra bağıracaktı.Kapıya atılan tekme ile korkudan yerimden hopladım. "Sana çık dışarı dedim!!!"dedi bağırarak.Ardından atılan tekme ile tüm apartmanın bizi duyduğunu anladım.Kapının zili çalınca komşularımız şikayete geldi diye düşünürken Emre'nin sesi beni yerime monta etmişti. "Gelmek istemiyorsa onu zorlayamazsın!"dedi tıslayarak. Kapının kilidini açarak salona baktım. Emre ve gereksiz peder birbirlerine benim bile korktuğum o pis bakışları atıyorlardı. Odamdan çıkar çıkmaz gereksiz peder beni kolumdan tutarak dışarıya sürüklemeye başladı. Emre kolumdan tutarak beni yanına çekti ve benim şok olmamı sağlıcak bir şey yaptı. Gereksiz pedere yumruk attı. Babannem ile çığlık atarak ben Emre'nin babannem ise pederin kolundan tuttu. Kulağına fısıldayarak "Sakin ol"dedim. Emre gözlerini bana çevirdiğinde siniri gözlerinden okunuyordu."Sen sadece yanımda dur.Kimse seni benden alamaz."dedi. Gereksiz peder yerinden kalkarak Emre'ye yumruk attı. Bu defa şaşkınlıkla babama bakıyordum, ne yaptığını sanıyordu.Gözlerim dolmuştu ve eğer ki gözlerimi kırparsam ağlardım hıçkırarak hem de. Görüşüm bulanık olsa da Emre'nin yanına oturdum, gözünü nerdeyse morartmıştı. Gereksiz peder kolumdan tutarak ayağa kaldırdı ve sürükleyerek arabaya attı. İşte şimdi hıçkıra hıçkıra ağlıyordum.Arabaya biner binmez gereksiz peder öfkeyle yüzüme bile bakmadan"Bir daha sana Bodrum yok! Okuldan eve evden okula!!!!"dedi. Yüzüne ne kadar bağırıp çağırmak istesem de yine korkmuştum. Bilvmediğim bir şey vardı ve bu bilmediğim şey benim şu gereksiz pederden korkmamı sağlıyordu!!!

~~~~~~~~~

Emre'den;

O piç herifin yüzüme değen elleri-yumrukta olsa-midemi bulandırmıştı.Olanları bir türlü anlamıyordum o adam Cemre ile ikimizin babasımıydı?Bunun olma ihtimali imkansızdı.

Hızla evden çıkarak nereye gittiğimi bilmeden yürümeye başladım.Nereye gittiğimi belki bilmiyordum fakat ne istediğimi biliyordum. Cemre'yi istiyordum. Ve Cemre benimdi,sadece benim kıt kafamdı.

~~~~~~~~~

Cemre'den;

Hızla eve girerek odama çıktım.Kahretsin ki onu şimdiden özlemişim,onunla konuşmak istiyordum ve şu gereksiz peder telefonumu elimden almadan onunla konuşmalıydım.Yatağımdan hızla kalkarak odamın kapısını kilitledim ve Emre'nin numarasını tuşladım.

"Söyle"

Sesini duymak beni kendimden çoktan geçirmişti.Onunla ilgili herşeyi özlemişim,sesini, kokusunu,siyah yumuşak saçlarını,ben dokunduğumda sıcacık olan ellerini.Küfür edişini bile özledim.

"Kıt kafa? "

"At kafa?"

"Niye aradın?"