a sudden outbreak of a zombie disease astounded the people in tierra del sol. it was the last thing they expected. that's where atlas ( jjk ) and devion ( th ) met.
"and if we only live once..."
"... i wanna live with you."
Hawak ko ang juice ko habang papunta sa reception kung saan may mga mga staff na pwede kong pagtanungan. I was just sipping my juice nang mapatigil nang makarinig ako ng weird na tunog.
It was like a human scream.
Then, the hallway caught my eyes. Mayroong comfort room sa dulo noon at sa tingin ko'y doon nagmula ang tunog.
Dahan dahan akong lumapit sa pinto. Medyo kumakalabog pa yon na parang may tao nga sa loob.
"Hello, may tao ba jan?, do you need some help? "
Biglang tumigil ang pagkalabog ng pinto. Nasa gitna na ako ng hallway kay dine- diretso kona hanggang sa nasa harapan ako ng men's bathroom . I held the doorknob.
"Ayos ka lang ba? " tanong ko.
Pero walang sumagot. I wast about to twist the doorknob nang maramdaman kong may nahawakan akong malapot na likido.
BLOOD
My eyes widen, bumilis ang tibok ng puso ko habang unti-unting umaatras. Then, the door opened.
I saw somoene. Nakatalikod siya sa akin, puro dugo ang damit. Hindi ko alam ang ginagawa niya dahil nga naka talikod siya sa'kin. Hindi ko narin pa proseso lahat ng nakikita ko.
TOO MUCH BLOOD.
Naramdaman niya yatang may tao sa labas kung kaya't unti unti siyang humarap sa'kin. Mas lalo akong hindi nakagalaw nang makita ang itsura niya.
May kagat sa leeg, excessive saliva at smoky white eyes. Punong puno parin ng dugo ang mukha niya ngunit wala siyang pakialam.
"S-sino ka? "
Hindi siya sumagot. Napako ako sa kinatatayuan ko nang makita kung paano sumilay ang ngiti sa mukha niya.
Walang ibang lumabas sa bibig ko kung hindi sigaw. I screamed on top of my lungs. My whole word stopped when a guy suddenly ran towards my direction.
Pumikit ako ng mariin. I suddenly remembered my dad. Ilang beses niya akong sinanay ng iba't ibang klaseng combat skills at martila arts pero ngayon...... Heto ako walang magawa.
Hinintay ko nalang na atakihin niya ako. I was too shocked to run. Kahit na sabihin ng isip ko na tumakbo, ayaw nman gumalaw ng katawan ko.
I held my necklace that was given by my mom. Narinig kona ang pamilyar na tunog na naring ko sa kanya, unti- unting lumalakas
IBIG SABIHIN, PAPALAPIT NA SIYA SA'KIN.
Pero bago pa siya tuluyang makalapit, naka rinig na ako ng ilang putok ng baril. Base sa tunog, alam kong rifle ang gamit.
"Another one, mind control. Clear! "
I didn't open my eyes hawak ko parin ng mahigpit ang baso na iinumin ko kanina. Hindi agad ako gumalaw sa kinatatayuan ko.
"Hey, move!"
Napa igtad ako nang bigla niya akong hawakan sa balikat kay naman automatic na gumalaw ang mga kamay ko para pilipitin ang mga braso niya.
"Aaah! Pota!"
"Sino ka?!" Tanong ko.
Ngayon ko lang nabawi lahat nang umatras na tapang sa'kin kanina. Hindi ko binitawan ang braso niya hanggang sa itaas niya nag mga kamay, tanda ng pagsuko.
"Aray ko, gago!" Daing niya.
"Sino ka?!" Pag ulit ko sa tanong
"Jax R. Ramirez- aray wala akong fb kay hindi ka pwedeng mag send ng friend request!"
"Why are you here?!"
"Kasali ako sa Democritus-putangina ang sakit naman gago! Bato kaba?!"
Mabilis kong inagaw ang rifle na hawak ntinutok itinutok iyon sa kanya. Agad na tumaas ang mga kamay niya habang may nakakalokong ngiti sa labi.
"Wait baby, relax," he smirked
"Ano yung Democritus?!, bakit may ganita rito?!" Tinuro ko yung namatay na lalaki na parang zombie.
"Babay, put the gun down. I'll explain later," aniya ngunit naka ngiti parin.
jen lazaro - magaling humawak ng baton - marunong humawak ng baril - matapang parang barako - chances of survival: 45% - weapon: calibre 45
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Jen: tanga mo naman jax, naagawan kapa ng baril?
Jax: kasalan koba?, maganda eh.
Jen: putanginamo
Hi readers! Sorry kung ang ibang words sa story na ito ay may mga typo nagmamadali kasi ako baka nagaantay kayong mag update ako, HEHE CHARIZZZ typo lang po talaga ako pag nagsusulat HAHA. So yun, read well! Hope na nagandahan kayo sa story, and i promise na palagi po akong mag uupdate para dinapo kayo mag aantay ng matagal....
